1974-07-28, Grand Prix Finland, Imatra - in meer dan één opzicht gedenkwaardig!

Wegrace artikelen en informatie
Plaats reactie
Bericht
Auteur
Gebruikersavatar
Maarten
Beheerder
Berichten: 9743
Lid geworden op: 01 sep 2002, 09:13
Locatie: Den Haag, Nederland
Gegeven waarderingen: 812 keren
Ontvangen waarderingen: 413 keren
Contacteer:

1974-07-28, Grand Prix Finland, Imatra - in meer dan één opzicht gedenkwaardig!

#1 Bericht door Maarten » 30 jun 2019, 12:34

Grand Prix Finland, Imatra - in meer dan één opzicht gedenkwaardig! (28-07-1974)


Bron: Moto 73, 09-08-1974
Tekst: Erich Winter
Foto's: Holger Eklund

Scan: peter G


Afbeelding

Grand Prix Finland, Imatra - in meer dan één opzicht gedenkwaardig!


PHIL READ
wereldkampioen 500 cc



In de Finse Grand Prix zijn diverse zaken weer eens op minder prettige manier in het daglicht getreden. Dat dit voor de betrokkenen niet altijd op even plezierige wijze zou gebeuren, was niet te vermijden. Zo kon het gebeuren, dat de organisatoren wachtten en wachtten, doch door de FIM in het onzekere werden gelaten, wie bij deze wedstrijd — meetellend voor de wereldtitel! — als vertegenwoordiger van deze organisatie zou optreden.
Tenslotte bleek, dat er voor de oorspronkelijk aangewezen Bert Schneider — reeds sedert 19 mei jl. afgetreden als FIM-functionaris — niemand in deze plaats was benoemd! Een bijzonder merkwaardige gang van zaken, die de organisatoren in meer dan één opzicht aan hun lot overliet. In geval van enigerlei actie of calamiteit zou de internationale federatie derhalve in het onzekere verkeren over de juiste gang van zaken. Want eenieder immers, die hierover zou berichtten, moest eigenlijk als niet geheel onpartijdig worden gezien. Maar goed, terug naar de racerij.
Yamaha had, door het verloop van de wedstrijden in Zweden, min of meer de hoop op de wereldtitel in de 500 cc klasse laten varen, hoewel Teuvo Lensivuori theoretisch nog een kleine kans had om Read voorbij te streven, indien hij beide resterende G.P.'s won. Ago was de grote afwezige in Finland, evenals Barry Sheene trouwens. Beiden zijn door hun blessures wel enige weken uitgeschakeld.


Foto rechts boven: Phil Read en Gianfranco Bonera, de nieuwe 500 cc wereldkampioen 1974 en de runner-up op de ranglijst!
Foto links: Julien Van Zeebroeck, na een 3e plaats in Zweden nu in Finland zijn eerste GP-zege.
Foto rechts onder: Phil Read en Bonera gezamenlijk op weg naar de zege en de wereldtitel.

Het vrijwel geheel van een nieuw wegdek voorziene circuit in Imatra bleek in het voordeel van de nu duidelijk snellere MV's, terwijl niet, zoals bijvoorbeeld in Assen en Zweden, dankzij de betere stuureigenschappen de overwinning toch naar Yamaha zou kunnen gaan.

Daarnaast was duidelijk, dat Lansivuori, die gedurende het gehele seizoen op zijn zachtst gezegd niet door de Yamaha-leiding naar voren geschoven was, nu ook niet direct stond te dringen om de situatie te redden.

Daarbij kwam nog, dat hij in de eerste ronde van de 350 cc race in de eerste haakse bocht ten val gebracht werd en in het ziekenhuis moest worden opgelapt, en dat deed eigenlijk de deur dicht. Al-hoewel, doch daarop komen we verderop nog terug. Een ander „slachtoffer" van de Finse race was onze eigen Henk van Kessel, die door allerlei omstandigheden geen punten aan zijn totaallijst kon toevoegen. Ook Boet van Dulmen tenslotte, was bij zijn eerste optreden met de fabrieks MZ geen geluk beschoren. In beide races waarin hij startte, moest hij de strijd voortijdig staken, doch niettemin was zijn rijden imponerend en waren de MZ-mensen met hun nieuwe aanwinst bijzonder gelukkig. De weersomstandigheden waren nogal wisselvallig, reden waarom de 50 cc rijders niet alleen een tijd-training in de regen moesten rijden, doch vlak voor de start ook nog op een waterballet werden getrakteerd. Op het moment dat de machines werden opgesteld bleek Van Kessels vizier zodanig te beslaan, dat hij vreesde er niets door te kunnen zien.


Afbeelding


Daarbij kwam nog, dat Jan de Vries door een official niet tot de startplaats werd toegelaten en dus Huub van Kessel (de helper van Henk; overigens geen familie) voor zowel de machine van Van Zeebroeck als die van Henk van Kessel moest zorgen. Toen bovendien aan de startplaats de verkeerde bougie werd gemonteerd was het feest helemaal compleet, vooral toen door alle oponthoud Henk zijn handschoenen niet op tijd aankreeg, de starter niet bereid bleek ook maar een seconde te wachten en Henk als laatste de anderen volgde. De beste start was voor Van Zeebroeck, samen met Rittberger, Graf en Hummel, die ook in deze volgorde uit de eerste ronde terug-kwamen. Thurow kwam ook niet best weg en dat was voor de — kleine — Nederlandse kolonie tenminste een zorg minder. Doch waar bleef Van Kessel? Helaas bleek alras dat hij in de eerste ronde gevallen was. Hierdoor leek Rittberger de kans te krijgen om zijn positie in de competitie voor het wereldkampioenschap aanmerkelijk te verbeteren, ten koste van onze landgenoot uiteraard. Doch opnieuw bleek de wedstrijdsport een onaangename verrassing in petto te hebben, want ook Rittberger ging liggen rollen. Dat hij daarbij ook Jan Bruins meenam was des te beroerder omdat deze op dat moment met een vijfde plaats onze kopman was en duidelijk een bedreiging ging vormen voor Ulrich Graf. Doch ook voor de Jamathi-coureur was de wedstrijd hierdoor voortijdig afgelopen. Hierna wijzigde zich aan kop niet zoveel meer, al klom Theo Timmer nog een plaatsje op en zag Thurow nog bijna kans om zijn slechte startpositie in een derde plaats om te zetten ten koste van Ulrich Graf. Toen de rijders zich voor de daarop volgende race, de 350 cc klasse, opstelden en Pentti Korhonen door een gebroken uitlaatophangveer niet op tijd klaar was, had de starter ineens geen haast meer. Dit maakte vooral op de Nederlanders, die bij de start het incident met Van Kessel hadden gezien, een bijzonder nare indruk. De stemming had er evenwel niet definitief onder te lijden, want alhoewel het vinden van een veer eerst een onoverkomelijk probleem leek te zijn, bleek dat Billie Nelson er een in het „kistje" had en was het leed gauw geleden, dit te meer omdat de vaardige handen van Suzuki-monteur Derek Booth voor een snelle montage zorgden. Een bijzonder sportief gebaar, dat door de toeschouwers met een luid applaus werd beloond.

Valpartij

Direct na de start moet in !metra een spoorbrug worden „genomen" en volgt in een buitenwijk van de stad een haakse rechter bocht. Hoe het precies kwam, was niet helemaal duidelijk — sommigen beweerden dat de jonge Pattrick Pons een rijder torpedeerde, anderen zagen Lansivuori ervoor aan — doch er tuimelden in deze startmeute een zestal rijders over elkaar heen. Hiervan konden Billie Nelson en Pentti Korhonen doorrijden, evenals Kent Andersson. Deze laatste stopte aan de pits, want zijn remhandel was verbogen en hij was danig geschrokken. Later vertelde Mick Grant mij, dat het vastlopen van zijn motor de oorzaak van het ongeval was, waardoor Lansivuori hem niet meer had kunnen ontwijken. Ook van Kent hoorden we wat er gebeurd was en iedereen was ongerust over Lansivuori, omdat bleek, dat deze naar het ziekenhuis was vervoerd; na bewusteloos in de ziekenwagen te zijn gedragen.

Nadat Patrick Pons drie ronden lang aan de leiding had gereden en een voorsprong had die er zijn mocht, moest ook hij na een val opgeven en konden de baancommissarissen opnieuw een kromme Yamaha aan de kant schuiven. Hierdoor werd John Dodds kopman, een positie, die hij tot het einde toe behield en waarin hij nauwelijks meer werd bedreigd.

Zowel Bruno Kneubuhler als Dieter Braun marcheerden, na matig te zijn gestart, door het veld omhoog en eindigden als tweede en derde. Op een mooie vleide plaats eindigde de Noor Kjell Sohlberg, die in ons land nog weinig bekendheid geniet. Als hij blijft doorgaan zoals hij in Finland reed, zal zijn naam echter snel een goede klank krijgen. Trouwens we hebben hem in verscheidene internationale wedstrijden in Frankrijk en Duitsland al met succes aan het werk gezien.

Finlands nieuwe hoop, Tapio Virtanen, werd als vijfde afgevlagd, doch wat ons betreft mag het voortaan wel wat minder ruig gaan! De man heeft talent, maar aan zijn beheersing mag nog wel iets geschaafd worden.

De HD/Aermacchi-machines konden in deze klasse geen rol van betekenis spelen, mede doordat ook Walter Villa met het asfalt kennis maakte. Bij de kwartliters was dat wel even anders, want deze klasse wordt momenteel duidelijk gedomineerd door de snelle tweetakten uit Italië. Walter Villa en Michèle Rougerie bepaalden het beeld in deze 250 cc race door een nek aan nek gevecht om de eerste plaats, wat uiteindelijk door manager Milani vanaf de kant moest worden beslist. Rougerie kon Villa zeker hebben, doch de fabriek gaf de voorkeur aan de overwinning voor Villa, omdat diens kansen op de wereldtitel niet door spelletjes in gevaar mochten worden gebracht. Dat de aanwezige Fransen en ook Rougerie hierdoor duidelijk teleurgesteld waren, was eigenlijk een beetje verbazingwekkend, want het is op zichzelf toch een duidelijke zaak.

In het begin van de race zag Takazumi Katayama nog wel kans om bij de kopmensen te blijven, doch aangezien zijn motor duidelijk minder snel was dan de HD's, moest hij pogen dit door rijkunst goed te maken. Ook hij ging hierbij over de schreef en kwam te vallen, waarna hij weliswaar verder reed, doch geen rol van betekenis om de overwinning meer kon spelen. Dat hij zich niet ernstig had bezeerd, toonde hij 's avonds op de dansvloer nogeens aan. Een welkome aanwinst deze vrolijke Japanner, zowel op het circuit als daarbuiten. Dieter Braun had opnieuw een allerberoerdste start en kwam tenslotte van de veertiende plaats in de eerste ronde als derde over de streep, gevolgd door Francorchamps winnaar Kent Andersson. Katayama moest tenslotte met de vijfde plaats genoegen nemen.

Voor onze Boet van Dulmen was het de eerste wedstrijd met de fabrieks MZ's en daarom eigenlijk jammer, dat hij zowel in deze race als in die der 350-ers voortijdig moest stoppen. Bij de 350-machine brak na 6 ronden de krukas en bij de kwartliter was na één ronde een verbinding in de schakelstang kapot. Bovendien klaagde Boet over de slechte werking van de remmen, een zaak, die wellicht verholpen kan worden met goede kwaliteit voering. Want het gebruikte remtype (Ceriani's) voldoet op andere machines uitstekend.

Voor de start der 500 cc klasse vroeg eenieder zich af of Lansivuori zou kunnen rijden, want hoewel hij terug was in het rennerskwartier, maakte hij allerminst een fitte indruk. Doch hij is keihard en liet zich de kans op tenminste één thuiswedstrijd niet ontnemen. Doordat Ago niet aanwezig was, had hij vrijwel een onmogelijke taak op de schouders gekregen; te verwachten dat hij beide MV's de baas zou zijn, zou van te groot optimisme getuigen. Read ging na de eerste ronde meteen aan de leiding en kon tamelijk ontspannen rijden, voor zover men van ontspannen kan spreken bij een gemiddelde van rond de 157 km per uur.

Foto links: Teuvo Länsivuori, toch 3e in de 500 cc race na een harde val in de 350 cc race.
Foto rechts boven: Pentti Korhonen, een nieuwe Finse belofte!
Foto onder: Walter Villa, na een zege nu zeer stevig aan de leiding in het 250 cc wereldkampioenschap.


Afbeelding

Bonera volgde Lansivuori, die de tweede plaats vast in handen leek te hebben, als een schaduw. En warempel: bij het ingaan van de zesde ronde had hij kans gezien om Teppi's plaats over te nemen en deze verloor merkbaar terrein. Kennelijk was de inspanning van de eerste ronden hem te veel geweest, want hij raakte steeds verder achter. Zijn achterstand op Read bedroeg aan het eind van de twaalfde ronde zelfs 13,5 seconde, zodat het er inderdaad op leek dat deze een gemakkelijke overwinning zou boeken. En een overwinning zou voor hem tegelijkertijd het wereldkampioen-schap betekenen en Phil was der-halve duidelijk gebrand op die eerste plaats.
Jack Findlay, die nu eindelijk eens een feilloos lopende Suzuki vier-cilinder bereed, verdrong in de twaalfde ronde Pentti Korhonen van de vierde plaats en stond die tot het einde toe niet meer af. Zijn beste resultaat met deze machine tot nu toe! Toen drie ronden voor het einde Bonera en Read nog een schijngevecht aangingen, dacht iedereen dat de wedstrijd eigenlijk wel beslist was. Doch waartoe hij werkelijk in staat is, bewees Teppi door plotseling weer bij de kop te zijn, zo verrassend, dat zelfs de teamleiding van MV-Agusta het niet in de gaten had. Als de wedstrijd nog twee ronden langer had geduurd hadden wij het nog zo net niet geweten, zo gering was de afstand aan de finish. Dat Lansivuori pas tegen het einde van de race op zijn best was, bleek ondermeer uit zijn snelste ronde: bijna een volle seconde sneller dan die van Read! Met de wereldtitel op zak zal deze zich daar echter wel niet al te veel zorgen over gemaakt hebben.
Met spanning zien we uit naar de Grote Prijs van Tsjechoslowakije, waar weliswaar niet meer om de wereldtitel gestreden zal worden, maar waar Read, Bonera, Lansi-vuori en wellicht ook Ago en Sheene zich voor de laatste maal in 1974 zullen willen meten.

Foto links: Duel uit de beginfase 250: Michèle Rougerie voor Takazumi Katayama.
Foto rechts: John Dodds werd de grote man in de 350 cc race.

UITSLAGEN

50 cc:


1. Julien Van Zeebroeck (B), Kreidler;
2. Rudolf Kunz (BDR), Kreidler;
3. Ulrich Graf (CH), Kreidler;
4. Gerhard Thurow (BDR), Kreidler;
5. Stefan Dorflinger (CH), Kreidler;
6. Theo Timmer (NL), Kreidler;
7. Jan Huberts (NL), KreidIer;
8. Harald Bartol (A), Kreidler;
9. Robert Laver (S), Kreidler;
10. Leif Rosel (S), Jamathi.

Snelste ronde: Julien Van Zeebroeck, 3.04,7 = 117.5 km/uur.

STANDEN WERELDKAMPIOENSCHAPPEN WEGRACE (bijgewerkt t/m Grand Prix Finland)

50 CC


1. Henk van Kessel (Kreidler) 15 + 15 + 12 + 12 + 15 = 69 punten
2. Rudolf Kunz (Kreidler) 12 + 8 + 10 + 4 + 12 = 46
3. Herbert Rittberger (Kreidler) 8 + 15 + 3 + 12 = 38
4. Julien Van Zeebroek (Kreidler) 4 + 8 + 10 + 15 = 37
5. Ulrich Graf (Kreidler) 5 + 8 + 4 + 1 + 5 + 10 = 33
6. Gerhard Thurow (Kreidler) 15 + 8 + 8 = 31

Plaats reactie