1973-09-23, GP Spanje, Jarama - Sluitstuk zonder uitschieters

Wegrace artikelen en informatie
Plaats reactie
Bericht
Auteur
Gebruikersavatar
Maarten
Beheerder
Berichten: 9743
Lid geworden op: 01 sep 2002, 09:13
Locatie: Den Haag, Nederland
Gegeven waarderingen: 813 keren
Ontvangen waarderingen: 413 keren
Contacteer:

1973-09-23, GP Spanje, Jarama - Sluitstuk zonder uitschieters

#1 Bericht door Maarten » 29 jun 2019, 19:25

GP Spanje, Jarama - Sluitstuk zonder uitschieters (1973)


Bron: Moto 73, Nr. 9, 05-10-1973

Scan: peter G


Afbeelding

Grand Prix Spanje

Sluitstuk zonder uitschieters


Kopfoto: Op Jarama geeft stuurmanskunst de doorslag en dat Phil Read daar iets van af weet bewees hij in de halveliterklasse, waar hij het ene boeiende duel na het andere moest leveren om de eerste positie te bereiken. Hier heeft zojuist Werner Giger het onderspit moeten delven.

In het, door de grote droogte van de afgelopen zomer, woestijnachtige landschap, even ten noorden van Madrid ligt het circuit van JARAMA, wat in 1971 het toneel was van een dramatische afsluiting van het wereldkampioenschap, speciaal in de klasse 50 cc. Jan de Vries veroverde hier zijn eerste wereldtitel en deed de harten van de vele aanwezige landgenoten sneller kloppen.

Nu voor 1973 de beslissingen in de verschillende klassen al waren gevallen, was het moeilijk om van deze wedstrijd nog hoge. verwachtingen te koesteren, temeer omdat door allerlei oorzaken verscheidene top-rijders ontbraken, zoals Kent Andersson, Dieter Braun, Gallina en Agostini.

Het was voor velen een uitgemaakte zaak, dat Phil Read — in afwezigheid van Agostini —deze halveliter-klasse even zou gaan winnen, doch dan had men niet voldoende rekening gehouden met Bruno Kneubuhler. Deze heeft zijn vorm van verleden jaar, na het teleurstellende uitstapje naar Harley-Davidson in Varese, weer helemaal terug en ging er zo snel vandoor, dat Read alle registers moest opentrekken om bij hem te kunnen blijven.

Het leek er in het begin veel op, dat hij een spelletje speelde, doch toen hij na 14 ronden - van de te rijden 40! - terrein verloor, bleek wel, dat hij zoveel had moeten geven, dat de 4-cilinder wat teveel had moeten verwerken en daartegen protesteerde door aan vermogen in te boeten.

Bruno daarentegen voelde zich op dit uitgesproken stuurcircuit als een vis in het water en benutte vooral ook het geringere gewicht
van zijn Yamaha om steeds verder op de M.V. uit te lopen.

Niemand scheen intussen te merken hoe fantastisch Marcel Ankoné reed, want hoewel zijn 4e plaats aan de start met een trainingstijd van slechts 2,1 sec. meer dan Read, doch slechts 0,1 sec. langzamer dan Giger, dit wel deed vermoeden, hadden we hier niet op durven rekenen. Op plaats 4 ging hij ook de 10e ronde in, doch toen moest hij het hoofd buigen voor Jack Findlay op de fabrieks Suzuki, wat ten opzichte van een dergelijke ervaren rijder geen schande is.

Hetzelfde gebeurde hem in de 25e ronde met Mortimer, doch die berijdt een watergekoelde Yamaha, waarvan de fabriek toch wel iets meer weet! Giger had intussen kans gezien om bij Read te komen en ging hem zowaar nog voorbij ook en wel precies op de plaats waar Magni het verloop van de race stond gade te slaan. Plotseling kreeg de machine van Read haar vermogen weer terug en zag hij kans om Giger terug te pakken. Zijn doel was toen Kneubuhler nog te pakken te krijgen, doch eenieder wist, dat dit welhaast een onmogelijkheid zou blijken te zijn. Doch het schijnbaar onmogelijke gebeurde toch, want Bruno verloor door een gat in de uitlaat zoveel vermogen, dat hij een halve ronde voor het einde zijn schijnbaar zekere eerste plaats nog verspeelde. Zijn Yamaha, zo vertelde hij mij later, draaide nog slechts 9000 tpm. Doordat Findlay het slachtoffer werd van


Afbeelding

een val, schoven de volgende rijders een plaatsje open kon Ankoné een prachtige 5e worden achter Mortimer en Giger.

Vervolgens kwamen de 50-ers aan bod en hier was het ook niet zo'n vraagstuk, wie de winnaar zou zijn, vooropgesteld, dat de machine zou willen heelblijven. In het begin leek het nog wel even spannend te zullen worden, want Henk van Kessel zat aan de kop en De Vries was wat achtergebleven.

Doch Jan wilde ook hier elk risico zoveel mogelijk vermijden en ging na twee ronden aan de leiding om hier verder niemand meer te dulden. Het was wel iets anders clan 2 jaar geleden, toen eigenlijk iedereen voor de 50 cc-klasse scheen te zijn gekomen.

Een prachtig gevecht leverde ook nog Jan Bruins met de Zwitser Ulrich Graf, doch na de helft van de wedstrijd moest onze land-genoot zijn plaats prijsgeven, kon weliswaar de wedstrijd uitrijden. doch slechts op de 13e plaats met één ronde achterstand.

Kneubuhler kwam als gebruikelijk weer slecht weg bij de start en moest zijn gebruikelijke inhaalrace rijden. Dit deed hij voortreffelijk, in het bijzonder als men bedenkt, dat hij in de voorgaande race nagenoeg 40(!) ronden lang aan de kop had gereden op een machine met 10x de inhoud. En u kunt rustig aannemen, dat dit een grandioze rijcapaciteit vereist.

Thurow had het lange tijd te kwaad met Theo Timmer overigens niet voor de eerste keer in dit seizoen — doch kon tenslotte toch de 4e plaats bezetten, nét vóór de aanstormende Jan de Vries, die hem niet, maar Timmer wel op één ronde zette. Van Kessel zag zijn volhouden beloond met een derde plaats, wat hem in de eindrangschikking voor het wereldkampioenschap van de 8e plaats naar de 5e deed verhuizen.

De eerste wedstrijd op zondag was die der 350-machines en het was een vreemde gewaarwording hier niet Linsivuori op de eerste startplaats aan te treffen, doch John Dodds.

„Teppe" had 2 1/2 sec. meer nodig gehad en dit kwam in hoofdzaak doordat hij in de 250-training weer vrij hard was gevallen en precies op de pols was terechtgekomen, die hij bij de training voor de Hutchinson-100 op Brands Natelt gebroken had. Deze jongen heeft toch wel verduiveld veel pech en we vragen ons af, hoeveel een mens in dit opzicht kan verdragen zonder de moed op te geven.

Pfirter liet na de start zien, dat zijn overwinningen van de laatste weken in Oostenrijk en Tsjechoslowakije geen toeval waren. Hij ging in de eerste ronde van de 350 cc race aan de leiding met Billie Nelson aan zijn wiel.

Doch deze achtte het beter voorop te gaan rijden, wat hij na twee ronden al deed. Waartegen John Dodds metterdaad bezwaren maakte door hem van deze plaats te verdrijven bij het ingaan van de zesde ronde. Dodds beschikt over ongelofelijk snelle motoren en weet er ook uitstekend mee om te gaan. Inmiddels had Adá Celso Santos de 3e plaats van Pfirter overgenomen, doordat diens motor begon over te slaan, waardoor hij later ook nog Patrick Pons moest laten gaan. In de 15e ronde kwam voor Dodds een einde aan de strijd, doordat zijn schakelpedaal afbrak en hij dus niet meer verder kon rijden.

Opnieuw nu Nelson aan de leiding met daar-aan verbonden een mogelijkheid tot het op zijn naam brengen van een G.P.-overwinning, wat na een dergelijk aantal jaren in dit metier toch nog een belevenis zou zijn. Een goede prestatie leverde ook de Zwitser Philip Coulon, die in één van zijn eerste G.P.-races direct jongens als Victor Palomo en Alex George te lijf ging.

Deze laatste moest hij laten voorgaan, doch Palomo ging in een poging zijn plaats terug te veroveren onderuit en moest de strijd staken. Bijzonder jammer, 3 ronden voor het einde!

Iedereen veerde opnieuw overeind toen tegen het einde Adú, die inmiddels op de 2e plaats reed, aansluiting vond bij Billie Nelson. Deze had met oververhittingsperikelen van zijn remmen af te rekenen en tegen het einde ging zijn voorrem zelfs aanlopen. Nadat hij was gefinisht, kon de machine niet meer door één man van zijn plaats worden geduwd!

Santos greep zijn kans en ging 4 ronden voor het einde aan de leiding rijden, om ook op deze plaats te finishen. De jonge Fransman Pons, die samen met Rougerie en Chevallier voor dit land toch een belofte voor de toekomst inhoudt, eindigde op een prachtige 3e plaats.

Voor de kwartliters kon spanning van de bovenste plank worden verwacht, dat stond vast, want de trainingssnelste, Dodds, was slechts 0,1 sec. sneller rondgekomen dan Kneubuhler, dus dat beloofde wat!

In deze klasse reed ook Jos Schurgers mee, op een machine, die was opgebouwd uit een rijwielgedeelte van Wil Hartog en een motor van Adam v.d. Draay, doch de bedoeling van deelname in deze klasse was eigenlijk in hoofdzaak een extra-training voor de 125 cc. De eerste ronden ontspon zich echter een gevecht, waar Kneubuhler door een matige start geen deel aan had.

Het ging in eerste instantie tussen Mortimer, Dodds, Larsen en Nieto, jawel op Derbi. Alle hoop van Spanje was gericht op hun vurige exponent, die deed wat hij kon, doch zich tenslotte toch niet maatgevend met de strijd kon bemoeien. Hij reed slechts eenderde van de wedstrijd en moest toen met een defecte koppeling de pits opzoeken.

Foto midden: Angel Nieto viel wonder boven wonder niet van de kwartliter Derbi. Hoewel hij even de tweede plaats in handen had, gaf hij later de strijd toch op.

Foto rechts midden: Nog een manneke, dat van wanten weet is Michel Rougerie, die duidelijk een aan-hanger/naasthanger van de buitenboordstijl is, hier in actie met de AMF-Harley-Davidson 250.

Foto midden onder: John Dodds werd eindelijk met een (rand Prix-overwinning beloond.

Foto rechts onder: Start 250 cc klasse, het is op Assen wel iets drukker op de hoofdtribune.


Afbeelding


Chas was intussen door Kneubuhler van de 2e plaats verdrongen, nadat hij in de 4e ronde Dodds had moeten laten voorgaan. Bruno was echter te ver achter geraakt door zijn startprobleem, zodat hij Dodds niet meer kon bereiken. Adil reed Opnieuw een prachtige wedstrijd, doch moest door een blokkerende versnel-lingsbak in het zand bijten met nog slechts anderhalve ronde te rijden. Hierdoor belandde Giansanti Fosco op de 4e plaats vóór Pfirter en Giger. Om onnaspeurlijke redenen werd hem door de rondentellers echter 1 ronde minder aangerekend, waardoor hij in de einduitslag als 13 staat vernield. Overigens waren er tegen de rondentelling/ tijdwaarneming niet minder dan 6 reclamaties, wat het vertrouwen in zo'n instituut bepaald niet vergroot, zeker niet als sommige fouten voetstoots worden toegegeven, terwijl andere worden betwist. Dodds behaalde met zijn overwinning dus zijn 2e G.P.-zege, terwijl Bruno met de 2e plaats moest genoegen nemen (zijn derde in de G.P. van Spanje!). Chas Mortimer eindigde als goede derde. De slotrace van de dag was die, waarop de Spanjaarden hadden gewacht en waarin hun idool Nieto wel even zou afrekenen met de concurrentie, die naast Mortimer bestond uit Jansson, Lazzarini, Pentri Salonen en onze eigen Jos Schurgers. Deze laatste maakte er helemaal geen geheim van, dat het circuit hem niet zo bijzonder ligt en ook niet zo gunstig is voor de karakteristiek van zijn machine. Hierbij kwam nog, dat de versnellingsbak moeilijkheden gaf, zodat alles bij elkaar hij niet veel reden tot optimisme had. In de wedstrijd kwam dit ook wel uit, want hij kwam nooit tot een hogere plaats dan de vijfde, die hem, voordat de race voor een-derde verreden was bovendien nog afhandig werd gemaakt door Pentti Salonen, die hier-voor door de tijdwaarneming met een zeven-de plaats werd beloond. Na protest werd hij op de uitslagenlijst om-geruild voor Seppo Kangasniemi, hetgeen correct was. Voor Jos betekende dit het verspelen van zijn 2e plaats in het wereldkampioenschap, wat voor sommige dagbladen aanleiding was hem meteen maar met huid en haar te verslinden. Overigens dezelfde lieden, die ons vóór Assen deze jongen al als potentiële wereldkampioen afschilderden! Het kan verkeren, Blij toe, dat Jos en Annemarie nuchter genoeg zijn om de .betrekkelijkheid van deze fratsen in te zien. Mortimer zorgde tijdens het verloop van de race er wel voor niet te ver weg te lopen van de Spaanse engel om het publiek niet uitzinnig te maken.

Deze vergat zichzelf toch nog bijna een keer, door vlak voor het einde nog een uit-stapje in het zand te maken. Borje Jansson bleef even snel als onopvallend rijdend de 3e plaats verdedigen, wat voor de kleine Lazzarini gold met betrekking tot de 4e plaats. Henk van Kessel .moest al in de 2e ronde de strijd staken, wat heel jammer is, als je in dit veld vanuit de 2e startrij vertrekt. Als geheel was de organisatie, alle vooraf uitgesproken bedenkingen ten spijt, als goed te kwalificeren, doch de rondentelling/tijd-waarneming moet hoognodig in de revisie!


Foto links boven: Hier heeft Angel Nieto (drie ronden voor het einde) definitief de aanval op Mortimer ingezet, enkele seconden later zou. hij Charles passeren om nog een paar seconden later het remvermogen van de Morbidelli en zijn eigen stuurmanskunst te overschatten, tot grote ontsteltenis (en terecht) van z'n Spaanse supporters.

Foto midden onder: Een beeld van de 50 cc start met Jan de Vries duidelijk niet snel weg, evenals Bruno Kneubuhler naast hem.

Foto rechts boven: Net „bijtijds" bracht Moto 73 u de kleurenplaat van Adu Celso Santos, die dit seizoen afsloot met een GP-overwinning.


UITSLAGEN

50 cc:


1. Jan de Vries, NL, Kreidler, 35.02,1 is 104,942 km/uur;
2. Bruno Kneubuhler, CH, Kreidler, 35,17,7;
3. Henk van Kessel, NL, Kreidler, 36.36,7:
4. Gerhard Thurow, D, Kreidler, 36.37.9;
5. Theo Timmer, NL. Jamathi;
6. Jan Huberts, NL. Kreidler;
7. Herbert Rittberger, D, Kreidler;
8. Leif Gustafsson, S, Monark:
9. Leif Rosell, S, Jamathi:
10. Ricardo Tormo, E, Derbi.

Snelste ronde: Bruno Kneubuhler, 1.54,4 is 107,132 km/uur.

125 cc:

1. Chas Mortimer. GB, Yamaha, 55.39.6 is 110,092 km/uur;
2. Angel Nieto, r., Morbidelli, 55.54,9;
3. Borje Janssen, S, Maico, 56.31.1;
4. Eugenio Lazzarini, I, Piovaticci, 57.09,9;
5. Pentri Salonen, SF, Yamaha:
6. Jos Schurgers, NL, Bridgestone;
7. Kangosniemi, SF, Maico;
8. Ingemar Bengtsson, S, Yamaha;
9. Pero Aldo, I, Yamaha;
10. Janos Reisz, H. MZ.

Snelste ronde: Angel Nieto, 1.48.3 is 113,166 km/ t

250 cc:

1. John Dodds, Aus, Yamaha, 1.02.18,2 is 114,746 km/uur:
2. Bruno Kneubuhler, CH, Yamaha, 1.02.39,7;
3. Chas Mortimer, GB, Yamaha, 1.03.01,1;
4. Werner Pfirter. CH, -Yamaha, 1.03.19,8;
5. Werner Giger, CH, Yamaha, 1.03.23,1;
6. Michel Rougerie„ r, Harley-Davidson;
7. Hans CE1, Yamaha;
8. Ingemar Larsen, S, Yamaha;
9. Pentti Salonen, SF, Yamaha;
10. Nuno André, P, Yamaha.

Snelste ronde: John Dodds, 1.44,6 is 117,158 km/uur.

350 cc:

1. Adú Celso Santos, BR, Yamaha, 1.06.49,1 is 116.163 km/uur;
2. Billie Nelson, GB, Yamaha. 1.07.01,4;
3. Patrick Pons, F, Yamaha, 1.07.45,5;
4. Kurt-Ivar Carlsson, S. Yamaha, 1.08.08,8;
5. Alex George, GB, Yamaha, 1.08.19,3;
6. Philippe Coulon, CH, Yamaha, 1.08.35,9;
7. Ingemar Larson, S, Yamaha;
8. Janos Reisz, H, Yamaha;
9. Guyla Marzovsky, CH, Yamaha;
10. Borge W. Nielsen, DK, Yamaha.

Snelste ronde: John Dodds, 1.43,0 is 118,988 km/ uur.

500 cc:

1. Phil Read, GB, MV, 1.10,27,5 is 115,960 km/uur;
2. Bruno Kneubuhler, CH, Yamaha, 1.10.28,0;
3. Werner Giger, CH, Yamaha, 1.10.44.8;
4. Chas Mortimer, GB, 1.10.03.8:
5. Marcel Ankoné, NL, Yamsel, 1.11.08.2:
6. Bo Granath, S. Husqvarna., 1.12.02.8;
7. Alex George. GB. Yamaha:
8. Kurt-Ivar Carlsson, S, HM;
9. J. Paul Boinet, SF, Kawasaki:
10. Borge W. Nielsen, DK, Yamaha.

Snelste ronde: Phil Read, 1.43,1 is 118,873 km/uur.

Plaats reactie