Wegrace historie - Herinneringen opgehaald door oud coureurs
- TonK
- Berichten: 2959
- Lid geworden op: 12 aug 2007, 15:56
- Locatie: JO32FI
- Gegeven waarderingen: 0
- Ontvangen waarderingen: 2 keren
- Contacteer:
Er zat wel fut in m'n eerste bouwsel, vrij simpel allemaal zoals je ziet.
RS cilindertje met chroom wand, gesmede zuiger met 1 L-veer, standaard krukas en koppeling, 5v close bak.
Het Hemeyla gebeuren kwam later dat jaar op gang door het monteren van rechte vertanding en droge koppeling.
RS cilindertje met chroom wand, gesmede zuiger met 1 L-veer, standaard krukas en koppeling, 5v close bak.
Het Hemeyla gebeuren kwam later dat jaar op gang door het monteren van rechte vertanding en droge koppeling.
- Bijlagen
-
- racer 1969 - 5v. close.JPG (63 KiB) 22396 keer bekeken
- TonK
- Berichten: 2959
- Lid geworden op: 12 aug 2007, 15:56
- Locatie: JO32FI
- Gegeven waarderingen: 0
- Ontvangen waarderingen: 2 keren
- Contacteer:
Promotie naar de internationale klasse, dus genoeg te doen in de winter 1969-1970, twee nieuwe racers gebouwd, het in 1969 gebruikte blokje werd voorzien van een dikke Hemeyla krukas en zes-versnellingsbak.
Dan krijg je op het circuit te maken met de al ervaren oude rotten zoals de heren Foekema en Teunis Ramaker.
Dan krijg je op het circuit te maken met de al ervaren oude rotten zoals de heren Foekema en Teunis Ramaker.
- Bijlagen
-
- 26 Ton Kooyman & 25 Teunis Ramaker 1970.jpg (76.54 KiB) 22374 keer bekeken
- Luc
- Berichten: 2073
- Lid geworden op: 09 sep 2002, 18:28
- Gegeven waarderingen: 1 keer
- Ontvangen waarderingen: 6 keren
Leuk om te zien waar jij in 1969 mee begonnen bent,TonK schreef:Er zat wel fut in m'n eerste bouwsel, vrij simpel allemaal zoals je ziet.
RS cilindertje met chroom wand, gesmede zuiger met 1 L-veer, standaard krukas en koppeling, 5v close bak.
Het Hemeyla gebeuren kwam later dat jaar op gang door het monteren van rechte vertanding en droge koppeling.
Een vanVeen productie 5v blok, althans zo ziet het eruit.
Dat is mijn eindstand geweest, na 1968 heb ik geen veranderingen aan de machine gedaan.
Je kunt dus zeggen dat jouw begin mijn eindstadium was.
Ook nu nog is dat met kleine verschillen dezelfde uitvoering.
Groeten,
Luc
- Luc
- Berichten: 2073
- Lid geworden op: 09 sep 2002, 18:28
- Gegeven waarderingen: 1 keer
- Ontvangen waarderingen: 6 keren
Ik denk meer met Ricus, die kon toen nog wel winnen en Teunis was zijn belangrijkste conqurent.TonK schreef:Promotie naar de internationale klasse, dus genoeg te doen in de winter 1969-1970, twee nieuwe racers gebouwd, het in 1969 gebruikte blokje werd voorzien van een dikke Hemeyla krukas en zes-versnellingsbak.
Dan krijg je op het circuit te maken met de al ervaren oude rotten zoals de heren Foekema en Teunis Ramaker. :lol:
Voor mij was stilstaan dus letterlijk langzaam achteruit gaan.
In 1969 zijn nog wel een aantal motor experimenten uitgevoerd, maar die hadden geen succes, het oude concept bleek steeds het beste te zijn.
groeten,
Luc
- dijk
- Winnaar Kreidlerverkiezing crossklasse 2010
- Berichten: 19184
- Lid geworden op: 04 dec 2003, 19:43
- Gegeven waarderingen: 495 keren
- Ontvangen waarderingen: 64 keren
Hans-Georg Anscheidt: De keizer in de kleinste klasse
Gedurende zijn gehele carriére was Hans-Georg Anscheidt actief in de 50cc klasse. Aanvankelijk rijdend voor de renstal van Kreidler en na een aantal keren net naast het kampioenschap te hebben gegrepen, besloot de Duitser zo halverwege zijn GP-loopbaan de overstap te maken naar het team van Suzuki. Deze switch zou Anscheidt bepaald geen windeieren leggen, want aan boord van deze Japanse machine wist hij maar liefst drie jaar achtereen de wereldtitel te pakken.
Hans-Georg Anscheidt op weg naar de 50cc-wereldtitel aan boord van de Suzuki.
In 1961 is er nog sprake van een Europees Kampioenschap 50cc, als een soort van proef om deze klasse in de toekomst aan de GP's toe te voegen. Hans-Georg Anscheidt is dat jaar terug te vinden in het EK 50cc aan boord van een Kreidler. Met overwinningen tijdens vier van de acht races is hij dat seizoen zeer succesvol, waarmee de Duitser tevens de titel naar zich toetrekt.
Met ingang van het seizoen 1962 is er officieel sprake van een wereldkampioenschap 50cc. Anscheidt vormt daarbij samen met zijn landgenoot Wolfgang Gedlich en de Nederlander Jan Huberts het Kreidler-fabrieksteam. Anscheidt begint zeer goed aan het seizoen door de openingsrace in Spanje op zijn naam te schrijven, waarmee hij tevens de eerste 50cc-GP uit de geschiedenis wint. Gedurende het jaar volgen er nog vele podiumplaatsen voor de Duitser, waaronder een tweede overwinning in Italië. Anscheidt komt daarmee aan het eind van het seizoen uit op een totaal van 43 punten; het meeste van alle coureurs. Na het hanteren van de schrapresultaten houdt hij er echter nog 36 over, terwijl zijn landgenoot en Suzuki-rijder Ernst Degner zijn aantal van 41 punten in zijn geheel mag behouden. Het is daarmee Degner die in 1962 de eerste wereldtitel in de 50cc klasse pakt, terwijl Anscheidt genoegen moet nemen met het vice-wereldkampioenschap.
In 1963 rijdt Anscheidt andermaal voor de renstal van Kreidler, waarbij hij het, haast in z'n eentje, voor een groot gedeelte op moet nemen tegen een heel leger Suzuki-rijders. Desondanks is het opnieuw de Duitser die zegeviert tijdens de openingsrace in Spanje en ook in Frankrijk en Finland is hij later dat seizoen de sterkste. De wereldtitel gaat dat jaar echter opnieuw naar een rijder uit de Suzuki-renstal en wel in de persoon van de Nieuw-Zeelander Hugh Anderson. Met een miniem verschil eindigt Anscheidt voor de tweede keer op rij op een tweede plek in de eindstand. Hij blijkt daarmee uiteindelijk wel de enige niet-Suzuki-rijder te zijn binnen de top 6 van deze zelfde eindrangschikking.
Het jaar daarop, 1964, heeft Anscheidt het met zijn Kreidler in de 50cc klasse vooral aan de stok met andermaal de Suzuki van Anderson en de Honda van Ralph Bryans. De Duitser weet zich gedurende het seizoen tijdens iedere race in de punten te rijden, waaronder een overwinning tijdens de GP van Spanje. Anderson en Bryans zijn dat jaar echter goed voor respectievelijk vier en drie zeges (samen met Anscheidt winnen ze dat jaar alle GP's) en mede door het hanteren van de schrapresultaten gaan zij er met de wereldtitel en de vice-wereldtitel vandoor, terwijl Anscheidt op zijn beurt genoegen moet nemen met een derde plek in de eindrangschikking.
In 1965 maakt Anscheidt een zeer teleurstellend seizoen mee in de 50cc klasse. Hij verschijnt aanvankelijk opnieuw voor de renstal van Kreidler aan het vertrek, waarbij hij echter niet verder komt dan een zesde plek tijdens de GP van West-Duitsland en een vijfde plaats in Spanje. Tijdens de TT's op het eiland Man en van Assen is Kreidler niet van de partij en na de trainingen van de GP van België trekt deze zelfde renstal zich per direct terug uit het wereldkampioenschap wegrace, dit vanwege de teleurstellende resultaten en de suprematie van de Japanse teams van Honda en Suzuki. Anscheidt komt daarmee tijdelijk zonder machine te zitten, maar tijdens de laatste GP van het seizoen in Japan zien we hem alsnog terug in het zadel van een Suzuki als vervanger van zijn landgenoot Degner die tijdens de GP op het circuit van Monza zwaar ten val is gekomen. In Japan komt Anscheidt als vierde over de finish, waarmee hij zijn eerste punten aan boord van een Suzuki pakt, maar in de eindstand komt de Duitser echter niet verder dan een zevende plek, ver achter de Honda's van Bryans en Luigi Taveri en de Suzuki van Anderson die dat jaar hebben gedomineerd bij de 50cc's.
Gedurende het seizoen 1965 weet Anscheidt ook voor de eerste keer in zijn carriére punten te scoren bij de achtsteliters. Hij doet dat op het circuit van Monza met een MZ die opgehangen is in het frame van een 50cc Kreidler uit 1963, waarmee hij als vijfde de finishvlag passeert.
Na aan het eind van het vorige seizoen al voor Suzuki te zijn uitgekomen, is Anscheidt vanaf 1966 één van de vaste fabrieksrijders voor deze zelfde renstal, waar hij onder andere komt te rijden naast Anderson. Bij de 50cc's doen dat jaar Anscheidt en de Honda's van Bryans en Taveri nauwelijks iets voor elkaar onder. Wat de Duitser in voorgaande seizoenen echter net te kort kwam, heeft hij dit jaar als voorsprong op zijn directe concurrenten. Mede dankzij een tweetal overwinningen pakt Anscheidt in 1966 dan ook zijn eerste wereldtitel, gelijk dus in zijn debuutseizoen met de Suzuki, waarbij hij zowel Bryans als Taveri met twee punten voorblijft.
Ook in de 125cc klasse staat Anscheidt in 1966 voor de renstal van Suzuki aan het vertrek. Daarbij komt hij niet verder dan enkel en alleen een vijfde plek in West-Duitsland, waarmee hij in deze categorie ook geen rol van betekenis in de strijd om het kampioenschap speelt.
Vanaf het seizoen 1967 trekt de renstal van Honda zich terug uit de twee lichtste categorieën van dat moment en daarmee komt in de 50cc klasse de weg geheel vrij te liggen voor de Suzuki's, opnieuw bereden door onder andere Anscheidt die een zeer sterk jaar meemaakt. Zo rijdt hij zich tijdens iedere GP in de punten, waaronder een drietal zeges. Over het gehele seizoen gezien is de Duitser dan ook net een maatje te groot gebleken voor zijn stalgenoten Yoshimi Katayama en Stuart Graham die de top 3 voor Suzuki compleet maken, met Anscheidt die zijn tweede titel pakt.
Ook in de 125cc klasse laat Anscheidt zich dat jaar een aantal keren goed van voren zien. Zo komt hij zowel in West-Duitsland als in Italië als tweede over de finish en deze resultaten leveren hem aan het eind van het seizoen een zesde plek in de eindrangschikking op.
Met ingang van het seizoen 1968 trekken de renstallen van Suzuki en Honda zich in hun geheel terug uit het wereldkampioenschap wegrace. Toch zal Anscheidt gedurende datzelfde jaar wel opnieuw met een Suzuki rijden in de 50cc klasse, want hij krijgt een ‘oude' fabrieksracer in privé-beheer. Met deze machine slaagt de Duitser er in drie van de in totaal vijf GP's te winnen, terwijl hij tijdens de TT van Assen ook nog eens een tweede plek pakt. Deze resultaten tezamen blijken voor Anscheidt ruim voldoende te zijn voor het binnenhalen van zijn derde opeenvolgende wereldtitel in de 50cc klasse.
Ook bij de achtsteliters rijdt Anscheidt dat jaar tijdens de meeste races met een in privé-beheer genomen Suzuki. Daarmee weet hij een tweede plaats te pakken tijdens de openingsrace in West-Duitsland en later dat jaar finisht hij nog een keer op een derde plek tijdens de afsluitende race in Italië, wat hem uiteindelijk een achtste plek in de eindstand oplevert.
Vanaf 1969 zien we Anscheidt niet langer terug in het wereldkampioenschap wegrace, waarmee hij de weg vrij maakt voor onder andere Angel Nieto om een gooi te doen naar het kampioenschap, waar de Duitser er dan al drie van binnen heeft gehaald. De overstap naar Suzuki bleek daarmee niet alleen een logische, maar ook een slimme zet, waarbij Anscheidt in de voetsporen van Degner en Anderson kon treden die al eerder de wereldtitel hadden weten te winnen voor Suzuki bij de 50cc's.
Erelijst van Hans-Georg Anscheidt:
14 overwinningen
3 wereldtitels
1962:
50cc: twee overwinningen, 2e in de eindstand
1963:
50cc: drie overwinningen, 2e in de eindstand
1964:
50cc: één overwinning, 3e in de eindstand
1965:
50cc: geen overwinningen, 7e in de eindstand
125cc: geen overwinningen, 21e in de eindstand
1966:
50cc: twee overwinningen, 1e in de eindstand
125cc: geen overwinningen, 12e in de eindstand
1967:
50cc: drie overwinningen, 1e in de eindstand
125cc: geen overwinningen, 6e in de eindstand
1968:
50cc: drie overwinningen, 1e in de eindstand
125cc: geen overwinningen, 8e in de eindstand
Gedurende zijn gehele carriére was Hans-Georg Anscheidt actief in de 50cc klasse. Aanvankelijk rijdend voor de renstal van Kreidler en na een aantal keren net naast het kampioenschap te hebben gegrepen, besloot de Duitser zo halverwege zijn GP-loopbaan de overstap te maken naar het team van Suzuki. Deze switch zou Anscheidt bepaald geen windeieren leggen, want aan boord van deze Japanse machine wist hij maar liefst drie jaar achtereen de wereldtitel te pakken.
Hans-Georg Anscheidt op weg naar de 50cc-wereldtitel aan boord van de Suzuki.
In 1961 is er nog sprake van een Europees Kampioenschap 50cc, als een soort van proef om deze klasse in de toekomst aan de GP's toe te voegen. Hans-Georg Anscheidt is dat jaar terug te vinden in het EK 50cc aan boord van een Kreidler. Met overwinningen tijdens vier van de acht races is hij dat seizoen zeer succesvol, waarmee de Duitser tevens de titel naar zich toetrekt.
Met ingang van het seizoen 1962 is er officieel sprake van een wereldkampioenschap 50cc. Anscheidt vormt daarbij samen met zijn landgenoot Wolfgang Gedlich en de Nederlander Jan Huberts het Kreidler-fabrieksteam. Anscheidt begint zeer goed aan het seizoen door de openingsrace in Spanje op zijn naam te schrijven, waarmee hij tevens de eerste 50cc-GP uit de geschiedenis wint. Gedurende het jaar volgen er nog vele podiumplaatsen voor de Duitser, waaronder een tweede overwinning in Italië. Anscheidt komt daarmee aan het eind van het seizoen uit op een totaal van 43 punten; het meeste van alle coureurs. Na het hanteren van de schrapresultaten houdt hij er echter nog 36 over, terwijl zijn landgenoot en Suzuki-rijder Ernst Degner zijn aantal van 41 punten in zijn geheel mag behouden. Het is daarmee Degner die in 1962 de eerste wereldtitel in de 50cc klasse pakt, terwijl Anscheidt genoegen moet nemen met het vice-wereldkampioenschap.
In 1963 rijdt Anscheidt andermaal voor de renstal van Kreidler, waarbij hij het, haast in z'n eentje, voor een groot gedeelte op moet nemen tegen een heel leger Suzuki-rijders. Desondanks is het opnieuw de Duitser die zegeviert tijdens de openingsrace in Spanje en ook in Frankrijk en Finland is hij later dat seizoen de sterkste. De wereldtitel gaat dat jaar echter opnieuw naar een rijder uit de Suzuki-renstal en wel in de persoon van de Nieuw-Zeelander Hugh Anderson. Met een miniem verschil eindigt Anscheidt voor de tweede keer op rij op een tweede plek in de eindstand. Hij blijkt daarmee uiteindelijk wel de enige niet-Suzuki-rijder te zijn binnen de top 6 van deze zelfde eindrangschikking.
Het jaar daarop, 1964, heeft Anscheidt het met zijn Kreidler in de 50cc klasse vooral aan de stok met andermaal de Suzuki van Anderson en de Honda van Ralph Bryans. De Duitser weet zich gedurende het seizoen tijdens iedere race in de punten te rijden, waaronder een overwinning tijdens de GP van Spanje. Anderson en Bryans zijn dat jaar echter goed voor respectievelijk vier en drie zeges (samen met Anscheidt winnen ze dat jaar alle GP's) en mede door het hanteren van de schrapresultaten gaan zij er met de wereldtitel en de vice-wereldtitel vandoor, terwijl Anscheidt op zijn beurt genoegen moet nemen met een derde plek in de eindrangschikking.
In 1965 maakt Anscheidt een zeer teleurstellend seizoen mee in de 50cc klasse. Hij verschijnt aanvankelijk opnieuw voor de renstal van Kreidler aan het vertrek, waarbij hij echter niet verder komt dan een zesde plek tijdens de GP van West-Duitsland en een vijfde plaats in Spanje. Tijdens de TT's op het eiland Man en van Assen is Kreidler niet van de partij en na de trainingen van de GP van België trekt deze zelfde renstal zich per direct terug uit het wereldkampioenschap wegrace, dit vanwege de teleurstellende resultaten en de suprematie van de Japanse teams van Honda en Suzuki. Anscheidt komt daarmee tijdelijk zonder machine te zitten, maar tijdens de laatste GP van het seizoen in Japan zien we hem alsnog terug in het zadel van een Suzuki als vervanger van zijn landgenoot Degner die tijdens de GP op het circuit van Monza zwaar ten val is gekomen. In Japan komt Anscheidt als vierde over de finish, waarmee hij zijn eerste punten aan boord van een Suzuki pakt, maar in de eindstand komt de Duitser echter niet verder dan een zevende plek, ver achter de Honda's van Bryans en Luigi Taveri en de Suzuki van Anderson die dat jaar hebben gedomineerd bij de 50cc's.
Gedurende het seizoen 1965 weet Anscheidt ook voor de eerste keer in zijn carriére punten te scoren bij de achtsteliters. Hij doet dat op het circuit van Monza met een MZ die opgehangen is in het frame van een 50cc Kreidler uit 1963, waarmee hij als vijfde de finishvlag passeert.
Na aan het eind van het vorige seizoen al voor Suzuki te zijn uitgekomen, is Anscheidt vanaf 1966 één van de vaste fabrieksrijders voor deze zelfde renstal, waar hij onder andere komt te rijden naast Anderson. Bij de 50cc's doen dat jaar Anscheidt en de Honda's van Bryans en Taveri nauwelijks iets voor elkaar onder. Wat de Duitser in voorgaande seizoenen echter net te kort kwam, heeft hij dit jaar als voorsprong op zijn directe concurrenten. Mede dankzij een tweetal overwinningen pakt Anscheidt in 1966 dan ook zijn eerste wereldtitel, gelijk dus in zijn debuutseizoen met de Suzuki, waarbij hij zowel Bryans als Taveri met twee punten voorblijft.
Ook in de 125cc klasse staat Anscheidt in 1966 voor de renstal van Suzuki aan het vertrek. Daarbij komt hij niet verder dan enkel en alleen een vijfde plek in West-Duitsland, waarmee hij in deze categorie ook geen rol van betekenis in de strijd om het kampioenschap speelt.
Vanaf het seizoen 1967 trekt de renstal van Honda zich terug uit de twee lichtste categorieën van dat moment en daarmee komt in de 50cc klasse de weg geheel vrij te liggen voor de Suzuki's, opnieuw bereden door onder andere Anscheidt die een zeer sterk jaar meemaakt. Zo rijdt hij zich tijdens iedere GP in de punten, waaronder een drietal zeges. Over het gehele seizoen gezien is de Duitser dan ook net een maatje te groot gebleken voor zijn stalgenoten Yoshimi Katayama en Stuart Graham die de top 3 voor Suzuki compleet maken, met Anscheidt die zijn tweede titel pakt.
Ook in de 125cc klasse laat Anscheidt zich dat jaar een aantal keren goed van voren zien. Zo komt hij zowel in West-Duitsland als in Italië als tweede over de finish en deze resultaten leveren hem aan het eind van het seizoen een zesde plek in de eindrangschikking op.
Met ingang van het seizoen 1968 trekken de renstallen van Suzuki en Honda zich in hun geheel terug uit het wereldkampioenschap wegrace. Toch zal Anscheidt gedurende datzelfde jaar wel opnieuw met een Suzuki rijden in de 50cc klasse, want hij krijgt een ‘oude' fabrieksracer in privé-beheer. Met deze machine slaagt de Duitser er in drie van de in totaal vijf GP's te winnen, terwijl hij tijdens de TT van Assen ook nog eens een tweede plek pakt. Deze resultaten tezamen blijken voor Anscheidt ruim voldoende te zijn voor het binnenhalen van zijn derde opeenvolgende wereldtitel in de 50cc klasse.
Ook bij de achtsteliters rijdt Anscheidt dat jaar tijdens de meeste races met een in privé-beheer genomen Suzuki. Daarmee weet hij een tweede plaats te pakken tijdens de openingsrace in West-Duitsland en later dat jaar finisht hij nog een keer op een derde plek tijdens de afsluitende race in Italië, wat hem uiteindelijk een achtste plek in de eindstand oplevert.
Vanaf 1969 zien we Anscheidt niet langer terug in het wereldkampioenschap wegrace, waarmee hij de weg vrij maakt voor onder andere Angel Nieto om een gooi te doen naar het kampioenschap, waar de Duitser er dan al drie van binnen heeft gehaald. De overstap naar Suzuki bleek daarmee niet alleen een logische, maar ook een slimme zet, waarbij Anscheidt in de voetsporen van Degner en Anderson kon treden die al eerder de wereldtitel hadden weten te winnen voor Suzuki bij de 50cc's.
Erelijst van Hans-Georg Anscheidt:
14 overwinningen
3 wereldtitels
1962:
50cc: twee overwinningen, 2e in de eindstand
1963:
50cc: drie overwinningen, 2e in de eindstand
1964:
50cc: één overwinning, 3e in de eindstand
1965:
50cc: geen overwinningen, 7e in de eindstand
125cc: geen overwinningen, 21e in de eindstand
1966:
50cc: twee overwinningen, 1e in de eindstand
125cc: geen overwinningen, 12e in de eindstand
1967:
50cc: drie overwinningen, 1e in de eindstand
125cc: geen overwinningen, 6e in de eindstand
1968:
50cc: drie overwinningen, 1e in de eindstand
125cc: geen overwinningen, 8e in de eindstand
- TonK
- Berichten: 2959
- Lid geworden op: 12 aug 2007, 15:56
- Locatie: JO32FI
- Gegeven waarderingen: 0
- Ontvangen waarderingen: 2 keren
- Contacteer:
Heet van de naald op de Hemeyla website, 50cc op de Luttenbergring 1973.
Met Jan de Vries, Bruno Kneubuhler, Jan Bruins, Henk van Kessel, Engelbert Kip, Johan Siemerink, Willem Koerhuis, Bennie Maatkamp, Jos Disselhorst, Cees van Dongen, Nico Polane, John Koster, Martien Schoofs, Gerhard Thurow, Juliaan van Zeebroeck, Ton Kooyman, etc.
Met Jan de Vries, Bruno Kneubuhler, Jan Bruins, Henk van Kessel, Engelbert Kip, Johan Siemerink, Willem Koerhuis, Bennie Maatkamp, Jos Disselhorst, Cees van Dongen, Nico Polane, John Koster, Martien Schoofs, Gerhard Thurow, Juliaan van Zeebroeck, Ton Kooyman, etc.
- Bijlagen
-
- Luttenbergring 1973.JPG (70.14 KiB) 21825 keer bekeken
Laatst gewijzigd door TonK op 03 mar 2009, 18:00, 2 keer totaal gewijzigd.
- Luc
- Berichten: 2073
- Lid geworden op: 09 sep 2002, 18:28
- Gegeven waarderingen: 1 keer
- Ontvangen waarderingen: 6 keren
Mooi filmpje Ton en die Hemeyla website ziet er ook fantastisch uit.
Een echte aanrader voor techneuten, of mensen die de 50cc racehistory nog eens willen lezen.
http://www.hemeyla.nl/
groeten,
luc
Een echte aanrader voor techneuten, of mensen die de 50cc racehistory nog eens willen lezen.
http://www.hemeyla.nl/
groeten,
luc
-
- Berichten: 2614
- Lid geworden op: 08 jan 2006, 16:23
- Gegeven waarderingen: 0
- Ontvangen waarderingen: 1 keer
- TonK
- Berichten: 2959
- Lid geworden op: 12 aug 2007, 15:56
- Locatie: JO32FI
- Gegeven waarderingen: 0
- Ontvangen waarderingen: 2 keren
- Contacteer:
Mijn racer zoals ie in Raalte 1973 was:
Eigenbouw frame met kegellagers in balhoofd en achtervorklagering.
Fontana dubbele duplex rem in Ceriani vork, Koni schokbrekers.
De carterdelen (Kreidler) met roterende inlaat komen van het 1969 blok.
Hemeyla krukas, primaire overbrenging, droge koppeling en zesbak tweede generatie.
Watergekoelde DRM cilinder met "eigen" poorten/timing, "op z'n kop" gemonteert, losse binnenkop (ook toen al), het krukascarter heb ik vanzelfsprekend aangepast, de spoelkanalen staan ook "op hun kop".
Waterpomp aangedreven d.m.v. een snaar v.a. de moer van het kettingtandwiel.
Bing 28mm carburateur, Kröber accu-CDI en toerenteller.
De expansie uitlaat ligt binnen het frame, zie tailpipe bij het zitje.
Een foto zegt meer als duizend woorden.
Eigenbouw frame met kegellagers in balhoofd en achtervorklagering.
Fontana dubbele duplex rem in Ceriani vork, Koni schokbrekers.
De carterdelen (Kreidler) met roterende inlaat komen van het 1969 blok.
Hemeyla krukas, primaire overbrenging, droge koppeling en zesbak tweede generatie.
Watergekoelde DRM cilinder met "eigen" poorten/timing, "op z'n kop" gemonteert, losse binnenkop (ook toen al), het krukascarter heb ik vanzelfsprekend aangepast, de spoelkanalen staan ook "op hun kop".
Waterpomp aangedreven d.m.v. een snaar v.a. de moer van het kettingtandwiel.
Bing 28mm carburateur, Kröber accu-CDI en toerenteller.
De expansie uitlaat ligt binnen het frame, zie tailpipe bij het zitje.
Een foto zegt meer als duizend woorden.
- Bijlagen
-
- TK Hemeyla 1973 uitlaat.JPG (95.45 KiB) 20805 keer bekeken
-
- TK Hemeyla 1973 waterpomp.JPG (54.17 KiB) 20805 keer bekeken
-
- Raalte 12-08-1973 Ton Kooyman Hemeyla.JPG (72.96 KiB) 21653 keer bekeken
Laatst gewijzigd door TonK op 04 jul 2008, 05:34, 1 keer totaal gewijzigd.
- jos16
- Berichten: 535
- Lid geworden op: 13 okt 2007, 20:34
- Locatie: Mariahout
- Gegeven waarderingen: 0
- Ontvangen waarderingen: 0
Erg mooie website inderdaad,mooie verhalen en foto's,en het verhaal achter,,,hemeyla,, word goed leesbaar gebracht.Luc schreef:Mooi filmpje Ton en die Hemeyla website ziet er ook fantastisch uit.
Een echte aanrader voor techneuten, of mensen die de 50cc racehistory nog eens willen lezen.
http://www.hemeyla.nl/
groeten,
luc
Jos
- TonK
- Berichten: 2959
- Lid geworden op: 12 aug 2007, 15:56
- Locatie: JO32FI
- Gegeven waarderingen: 0
- Ontvangen waarderingen: 2 keren
- Contacteer:
Dagelijks TT Journaal op RTVdrenthe met De geschiedenis van de 50cc.
Met Aalt Toersen, Jan de Vries, Jan Huberts, Henk van Veen, Jaap Timmer, etc.
http://www.tvdrenthe.nl/306aa9c6-2070-4 ... 20JOURNAAL
Met Aalt Toersen, Jan de Vries, Jan Huberts, Henk van Veen, Jaap Timmer, etc.
http://www.tvdrenthe.nl/306aa9c6-2070-4 ... 20JOURNAAL
- dijk
- Winnaar Kreidlerverkiezing crossklasse 2010
- Berichten: 19184
- Lid geworden op: 04 dec 2003, 19:43
- Gegeven waarderingen: 495 keren
- Ontvangen waarderingen: 64 keren
TonK schreef:Dagelijks TT Journaal op RTVdrenthe met De geschiedenis van de 50cc.
Met Aalt Toersen, Jan de Vries, Jan Huberts, Henk van Veen, Jaap Timmer, etc.
http://www.tvdrenthe.nl/306aa9c6-2070-4 ... 20JOURNAAL
daar was al een topic van ton
Laatst gewijzigd door dijk op 25 jun 2008, 18:32, 1 keer totaal gewijzigd.
-
- Berichten: 1968
- Lid geworden op: 06 nov 2005, 21:26
- Locatie: omg.Assen
- Gegeven waarderingen: 0
- Ontvangen waarderingen: 1 keer
TonK schreef:Mijn racer zoals ie in Raalte 1973 was:
Eigenbouw frame met kegellagers in balhoofd en achtervorklagering.
Fontana dubbele duplex rem in Ceriani vork, Koni schokbrekers.
De carterdelen (Kreidler) met roterende inlaat komen van het 1969 blok.
Hemeyla krukas, primaire overbrenging, droge koppeling en zesbak tweede generatie.
Watergekoelde DRM cilinder met "eigen" poorten/timing, "op z'n kop" gemonteert, losse binnenkop (ook toen al), het krukascarter heb ik vanzelfsprekend aangepast, de spoelkanalen staan ook "op hun kop".
Waterpomp aangedreven d.m.v. een snaar v.a. de moer van het kettingtandwiel.
Bing 28mm carburateur, Kröber accu-CDI en toerenteller.
De expansie uitlaat ligt binnen het frame, zie tailpipe bij het zitje.
Een foto zegt meer als duizend woorden.
Zeg Ton,
Heb ik jouw blok soms...?
Ik heb een Kreidler motortje met smalle tappen en de poorten op zijn kop ingelast.
Opvallendste detail is het carter ,dat links en rechts een vulring heeft.
De drijfstang kijkt dus uit een gleuf omhoog.
De krukas is dus ook links en rechts klein gedraaid.
Opvallend in de krukas zijn de binnenin gemonteerde (gelaste..?) platen die de ruimte tussen de wangen nog verder verkleinen.
Ik heb de motor al langer liggen ,en tot nu toe kan niemand zeggen wat het is.
- TonK
- Berichten: 2959
- Lid geworden op: 12 aug 2007, 15:56
- Locatie: JO32FI
- Gegeven waarderingen: 0
- Ontvangen waarderingen: 2 keren
- Contacteer:
Dat is niet mijn blok Martijn, ik heb "vlees" gemaakt voor het spoelkanaal in de rechter carterhelft door middel van een gegoten blokje alu, wat met twee carterbouten en lijm vastgezet is.
De Hemeyla krukassen werden uit vol staal gemaakt, het type wat in mijn blok zit heeft de maximale diameter voor dit carter, met zo'n 4mm ruimte tussen de krukwangen voor een 3mm drijfstang, met recht een "dikke" krukas dus.
Het enige wat ik bedenken kan is dat het een z.g. Willesto blok is van Wim Storm, hij was één van de weinigen die de cilinder "op zijn kop" had, alhoewel bij van Veen ook ooit zo'n blok gemaakt is, dat zou Aalt moeten weten.
De Hemeyla krukassen werden uit vol staal gemaakt, het type wat in mijn blok zit heeft de maximale diameter voor dit carter, met zo'n 4mm ruimte tussen de krukwangen voor een 3mm drijfstang, met recht een "dikke" krukas dus.
Het enige wat ik bedenken kan is dat het een z.g. Willesto blok is van Wim Storm, hij was één van de weinigen die de cilinder "op zijn kop" had, alhoewel bij van Veen ook ooit zo'n blok gemaakt is, dat zou Aalt moeten weten.
- Luc
- Berichten: 2073
- Lid geworden op: 09 sep 2002, 18:28
- Gegeven waarderingen: 1 keer
- Ontvangen waarderingen: 6 keren
Mooie machine Ton die uit 1973, waar is hij gebleven?TonK schreef:Dat is niet mijn blok Martijn, ik heb "vlees" gemaakt voor het spoelkanaal in de rechter carterhelft door middel van een gegoten blokje alu, wat met twee carterbouten en lijm vastgezet is.
De Hemeyla krukassen werden uit vol staal gemaakt, het type wat in mijn blok zit heeft de maximale diameter voor dit carter, met zo'n 4mm ruimte tussen de krukwangen voor een 3mm drijfstang, met recht een "dikke" krukas dus.
Het enige wat ik bedenken kan is dat het een z.g. Willesto blok is van Wim Storm, hij was één van de weinigen die de cilinder "op zijn kop" had, alhoewel bij van Veen ook ooit zo'n blok gemaakt is, dat zou Aalt moeten weten.
Die van Veen machine die jij bedoeld is uit 1968. Ricus reed daar op. Het was niet direct een succes, waarom weet ik ook niet.
viewtopic.php?t=25173&highlight=veen+zandvoort
Groeten,
Luc