Van Veen OCR 1000 Folder

Kreidler folders uit binnen- en buitenland - Kreidler folders from all over the world
Bericht
Auteur
Gebruikersavatar
Ries
Medewerker Sectie FAQ
Berichten: 6830
Lid geworden op: 06 nov 2002, 12:54
Gegeven waarderingen: 6 keren
Ontvangen waarderingen: 25 keren

Re: Van Veen OCR 1000 Folder

#26 Bericht door Ries » 23 mei 2019, 07:27

Enzo-tvdzijden schreef: 22 mei 2019, 22:02 Prototype ( experimental )
De spaakwielen uit het prototype hadden het definitieve model echt niet misstaan 8)

Gebruikersavatar
Maarten
Beheerder
Berichten: 9743
Lid geworden op: 01 sep 2002, 09:13
Locatie: Den Haag, Nederland
Gegeven waarderingen: 813 keren
Ontvangen waarderingen: 413 keren
Contacteer:

Ifma Keulen 1974 Van Veen OCR 1000 en andere Wankel Motorfietsen

#27 Bericht door Maarten » 29 jun 2019, 12:16

Ifma Keulen 1974 Van Veen OCR 1000 en andere Wankel Motorfietsen (1974)


Bron: Moto 73, No. 21, 04-10-1974
Tekst: Coen Verburg


Scan: peter G


Afbeelding

Foto linksboven: De Van Veen OCR-1000 wankelmotorfiets was een van de topsensaties van de IFMA tentoonstelling in Keulen. Het zag op de Van Veen stand niet alleen zwart van het publiek, maar ook talloze constructeurs van naam kwamen dit produkt van
Hollands vernuft bestuderen en toonden, al dan niet openlijk, hun bewondering. Het IFMA-verslag vindt u
op de pagina’s 10 t/m 12,

Afbeelding

Foto linksboven : De imponerende lijnen van de Van Veen OCR-1000, één van de drie grote verrassingen van de IFMA.

Foto links, tweede van boven: Ontstekingszijde van de dubbelschijfs wankelmotor. De radiateur is een ontwikkeling van Philips. Door een speciale opstelling van de koellamellen kan bij een gegeven oppervlakte een 25 procent betere koeling bereikt worden. Achter het zwarte deksel (onder het rotor-embleem) bevindt zich de oliekoeler van de rotor, welke door koelwater omspoeld wordt.

Foto links, derde van boven: Enorm veel belangstelling van publiek en constructeurs.

Foto links onder: De instrumenten zijn ingebouwd in een huis van zacht rubber.

Foto rechts boven: Transmissiekant van de OCR-1000. Let op de lichtmetalen spaakwielen, de roestvrijstalen uitlaten en de cardanoverbrenging. In de bak zitten 4 versnellingen.

Foto rechts midden: De Suzuki RE-5 eenschijfs Wankel maakte zijn Europese debuut. De 230 kg wegende machine is goed voor 62 pk bij 6500 tpm. Zowel de primaire als de secundaire trans-missie geschiedt door een ketting.

De IFMA tweewielertentoonstelling heeft een aantal nieuwe stromingen in de motorwereld te zien gegeven. Een andere conclusie lijkt nauwelijks te trekken. Die nieuwe stromingen zijn de doorbraak van de wankelmotor en de ontwikkeling van de automatische transmissie. Wat dit laatste betreft heeft Moto Guzzi de motorwereld verbaasd met de nieuwe V-1000 Hydro-Convert, een machine die vooral de super-groottoeristen enorm aan zal spreken. Maar de grootste klapper was ongetwijfeld de introductie van de, Van Veen OCR-1000 wankelmotorfiets, een „schoonheid" van een motorfiets, die niet alleen bij het publiek, maar ook bij de concurrentie als een bom insloeg. „Ze denken zeker, dat die domme Hollanders geen motorfiets kunnen bouwen", schamperde directeur Henk van Veen toen de voorbezichtiging van de drie Van Veen OCR-1000 prototypen op donderdag voor de IFMA niet die belangstelling trok, waarop men gehoopt had. Wel, de wegblijvers — die waarschijnlijk de oorspronkelijke Mazda-Guzzi „proef-bank" in het hoofd hadden — kregen volledig ongelijk, want niet alleen stond het publiek en de concurrentie voortdurend met „de bek los" van bewondering, maar bovendien konden er al zoveel voorlopige contracten gesloten worden met gegadigden, dat de produktie van de machine nu al zeker is!

De op de IFMA getoonde prototypen zullen alvorens in produktie te gaan echter eerst nog een 8 maan-den lange testperiode door maken, aan het eind waarvan de Van Veen OCR-1000 het absolute einde moet zijn, de Ferrari onder de motorfietsen. Het ontwikkelingsteam, met name H. J. Klusowski, M. L. Boerstra, Jos Schurgers, Jaap Voskamp, H. W. Westenberger en F. H. Schuerhoff, is er zonder meer in geslaagd qua prestaties en qua vormgeving een motorfiets te creëren, waarvoor enkele enthousiasten zelfs ter plaatse 40.000 Mark boden als ze hem onmiddellijk na de IFMA in hun bezit konden krijgen! Ook die enthousiasten zullen echter nog 18 maanden geduld moeten hebben, want pas dan zullen de eerste produktie-exemplaren geleverd kunnen worden, welke inclusief BTW gecalculeerd zijn op een verkoopprijs van circa f 23.000,—. U kunt dus nog even sparen

IFMA'74 met wereldprimeurs

Het eindprodukt van de 8 maanden durende testperiode zal echter een motorfiets zijn, aldus de heer Van Veen, die alles klopt op het gebied van motorfietsen. De specificatie wijst nu al in die richting: de dubbelschijfs Van Veen/Comotor wankel staat te boek voor 100 pk bij 6500 tpm. en een maximum koppel van 13,8 mkg bij 3500 tpm. Prestaties: binnen vier seconden naar 100 km/ uur en een topsnelheid van 240 km/uur! De in samenwerking met Van Veen aangepaste Comotor wankel moet wel het einde op het ge-bied van prestaties, trillingsvrije loop en betrouwbaarheid zijn, want anders had de Fa. Van Veen zeker niet de unieke garantie van 50.000 km of twee jaar op het rotatie-motorgedeelte durven geven! Zelf rijden met de machine, die een 4- versnellingsbak en cardanaandrijving heeft (geen copieën van bestaande merken, maar volkomen eigen ontwikkelingen met een aantal nog geheime details), bleek nog niet mogelijk, maar wel konden we alvast constateren, dat de machine trillingsvrij en geruisarm loopt (de motor heeft geen heen en weer gaande delen en is bovendien watergekoeld). Het uitlaatgeluid is bijna te mooi om waar te zijn, een streling voor het oor van de viertakt-liefhebber.

Wat de vormgeving betreft, waarvoor Jos Schurgers voor een belangrijk deel tekende, is de machine bijzonder aansprekend. Robuust, even-wichtig, imposant, functioneel, dat zijn enkele kwalificaties die alle op de OCR-1000 van toepassing zijn. De letters OCR staan overigens voor Oil Cooled Rotor.


Afbeelding


Van Veen Wankel OCR-1000
Honda GL-1000 Flat Four
Moto Guzzi V-1000 Hydro-Convert
Zundapp MC250/360
Suzuki Wankel RE-5
Hercules Wankel 2000
Norton-Triumph Wankel


Foto links boven: De Hercules Wankel 2000 is sedert kort in serieproduktie. De machine kost in Duitsland DM 4500,—.

Foto links, tweede van boven: De Suzuki RE-5 heeft een zelfdenkende ventilateur voor voldoende koeling bij stilstand.

Foto rechts boven: De experimentele dubbelschijfs Wankel van Norton-Triumph. De motor is goed voor circa 80 pk. Een fraaie „exploded" view toonde veel van het inwendige.

Foto midden boven: De Honda GL-1000 Gold Wing, de sensatie op de Honda-stand. De panelen van de dummy-tank waren opengeklapt om te wijzen op de nieuwe functie van deze ruimte.

Foto midden onder: De benzinetank van 18 liter bevindt zich onder de buddyseat. De elek-trische installatie is voor het grootste deel ondergebracht in de linkerkant van de dummy-tank.

Foto links onder: Aan de voorzijde van de boxer-motor is duidelijk de tunnel te zien waarin de getande riem van de nokkenasaandrijving loopt.

Door ruimtegebrek zijn we helaas genoodzaakt om de zaken wat beknopt weer te geven (in het volgende nummer komen wij nogmaals op de IFMA terug), maar de meest kenmerkende specificatie-gegevens willen wij u toch niet onthouden: elektron spaakwielen (in een later stadium) tubeless banden, hydraulische schijfremmen, cardanaandrijving met natte homokyneet in oliebad (deze voorziening maakt dat de omtreksnelheid van het achterwiel bij in- en uitvoeren van de achtervork volkomen constant is), een hydraulisch bediende koppeling (geen rek in kabel, goed doseerbaar), roestvrij stalen uitlaten, VDO-meters in zacht rubberen huis, 12 Volt 125 Ah accu, 1,5 pk elektrische startmotor. 40 mm Ø dubbele Weber carburateur, elektrisch bediende benzine-kraan, uitwendig verwisselbaar oliefilter, zelfdenkende ventilateur, kamervolume 2 x 498 cc, in de lengterichting geplaatste motor, dus geen reactiekoppel in dwarsrichting bij gas geven of afsluiten.

Wankel-doorbraak?

De Van Veen OCR-1000 was één van de vier geëxposeerde motorfietsen met wankel motor als kracht-bron. Suzuki liet de RE-6 eenschijfs wankelmotorfiets zijn Europese debuut maken. De Suzuki RE-5 heeft een kamervolume van 497 cc, ontwikkelt 62 pk bij 6500 tpm en een max. koppel van 7,6 mkg bij 3500 tpm, heeft een 5-versnellingsbak en weegt 230 kg. Een voorserie loopt thans op de Amerikaanse en Japanse markt, maar vanaf midden 1975 wordt de machine ook in Europa leverbaar. In Duitsland voor een prijsverwachting tussen de 8000 en 9000 Mark. Meer Wankel-nieuws kwam er van Hercules, die de W2000 showde, een machine die thans in serie-produktie is. „Eindelijk" zouden we bijna willen zeggen, want de machine heeft een lange ontwikkelingsperiode doorlopen. Het eind-produkt is, zoals wij nog niet zolang geleden zelf konden vaststellen tijdens een proefrit, vrij van kritiek. Het knelpunt van de Hercules 2000 is echter, dat de prijs nogal hoog uitvalt, namelijk 4500 Mark, een probleem dat trouwens niet alleen voor de Hercules geldt, maar ook voor alle andere wankelmotorfietsen. De prestaties blijven verhoudingsgewijs wat achter. De luchtgekoelde Sachs éénschijfs rotatie motor, die dwars in het frame staat, wordt opgegeven voor 26 pk bij 6000 tpm. De specificatie vermeldt verder een 6-versnellingsbak, een kamervolume van 294 cc, een constantvacuum carburateur, gewicht droog 173 kg. Ook Norton Triumph showde haar Wankelmotor, geen complete fiets, maar uitsluitend de krachtbron. Het was een beslissing van het laatste moment, „om het publiek te tonen, dat wij niet geheel in slaap gevallen zijn", aldus een publiciteitsman op de stand.


Afbeelding

De Norton Triumph Wankel is van het luchtgekoelde type en voor een krachtbron van circa 80 pk is de motor licht en compact gebouwd. De verklaring hiervoor is dat de Norton Triumph Wankel speciaal voor inbouw in motorfietsen werd geconstrueerd, hetgeen voor de Van Veen Wankel en Sachs motor niet geldt. Overigens is de Norton wankel nog in het experimentele stadium en vertoont het prototype bij topprestaties vooralsnog oververhittingsverschijnselen. In dit verband kozen Yamaha voor de vorig jaar in Japan geïntroduceerde 660 cc dubbelschijfs RZ-201, Suzuki en Comotor waarschijnlijk niet voor niets voor een watergekoelde motor, waarbij de rotors nog aparte koeling krijgen door middel van olie (Comotor) of het door de rotors voeren van het verse (en dus koude) gasmengsel. Zoals uit de tekening blijkt heeft de Norton wankelmotor ook inwendige koeling van de rotors, maar uitsluitend door lucht, welke via een filterhuis en' onder invloed van de rijsnelheid via kanalen door het inwendige van de rotors gevoerd wordt.

Ter afsluiting van het „hoofdstuk wankel" nog de opmerking, dat Yamaha niet haar RZ201 exposeerde. Het enige nieuws op de Yamaha-stand werd gevormd door een nieuwe versie van de. 650 cc twin, die een nieuw rijwielgedeelte gekregen heeft met o.a. een robuust dubbel wiegframe.

Foto links onder: De Guzzi V-1000 Hydro-Convert, een super groottoerist en wellicht een „trendsetter" wat de automatische transmissies in motorfietsen betreft.

Foto midden: De V-twin meet thans 949 cc door-dat de boring van 83 op 88 mm gebracht werd. Bij een compressieverhouding van 9,2: 1 is de Guzzi V-1000 goed voor 71 pk bij 6500 tpm. Let op de spoilers op de val-beugel en de oliekoeler voor de vloeistofkoppeling.

Honda's GL-1000: super buffel

De 1000 cc viercilinder Honda. GL-1000 trok zo mogelijk nog meer belangstelling dan de Van Veen OCR-1000. De meningen van de ruim 128.000 bezoekers, van wie ruim 10.000 uit het. buitenland, liepen uiteen van de grootste bewondering tot een gevoel van lichte teleurstelling, een teleurstelling die werd veroorzaakt door het „drukke" uiterlijk van de GL-1000. Qua vormgeving is de GL-1000 afgestemd op de toerrijder, de groottoerist, die zich een probleemloze motorfiets wenst. Aan die probleemloosheid werkt uiteraard de aanwezigheid van een cardan mee, terwijl de watergekoelde 999 cc viercilinder boxermotor met ruim 80 pk (men zegt 83 pk bij 9000 tpm.) over voldoende reserves beschikt. De GL-1000 heeft een totaal andere conceptie dan de tot nu toe gevoerde Honda modellen. De dwars in het frame geplaatste boxermotor heeft ongetwijfeld de probleemloosheid van de automotor. De watergekoelde krachtbron, die via een boring/slag van 4 x 72 x 61,4 aan een inhoud van 999 cc komt, heeft voor elke cilinderrij één, door een getande riem aangedreven, bovenliggende nokkenas. De linker nokkenas drijft de ontsteking aan, de rechter nokkenas de benzinepomp, welke noodzakelijk is door de lage positie van de benzinetank, die bij de GL onder de buddyseat te vinden is. In de dummy-tank op de conventionele plaats ziet men na het wegklappen van de zijpanelen een kleine bagageruimte, terwijl men• tevens veel van de elektrische installatie aantreft (links) benevens een expansietankje voor het gesloten koelsysteem (rechts). De pk's worden gevoederd door 4 constant vacuüm carburateurs, welke een gemeenschappelijk filterelement hebben. De versnellingsbak telt 5 versnellingen. De nogal „gewichtige" machine brengt droog 259 kg op de schaal, hetgeen de aanwezigheid van drie hydraulische schijfremmen (twee in het voorwiel) niet overbodig maakt.

Om het reactiekoppel van de dwars geplaatste boxermotor bij gasgeven tegen te gaan, draait de dynamo in tegengestelde richting. Dankzij de boxer-constructie van de motor en de laag geplaatste benzinetank (inhoud 18 liter) heeft de GL-1000 een zeer gunstig zwaartepunt, terwijl het veiligheidsaspect van de daar geplaatste tank (tussen de framebuizen) zeker niet vergeten mag worden. Het koelsysteem omvat een waterpomp, een zelfdenkende ventilateur tegen oververhitting bij stilstand en een temperatuurmeter. Opmerkelijk detail van de GL-1000, die goed is voor 200 km/uur, is dat de wielmaat vóór 19 inch bedraagt terwijl achter een 17 inch velg (lichtmetaal) gemonteerd is. De bandenmaten bedragen respectievelijk 3.50 x 19 en 4.50 x 17. De prijsverwachting voor de GL-1000, die in de herfst van 1975 leverbaar zal zijn, is ca. 10.000 DM.

Guzzi V-1000 Hydro-Convert

Op de IFMA viel ook een duidelijke tendens in. de richting van automatische transmissie waar te nemen. Die tendens bestond reeds in de wedstrijdsport (de Amerikaanse Rokon met Sachs motor) en in de motorfiets voor militair gebruik (Hgglunds), maar Guzzi verraste op de 1 FMA met de presentatie van de Guzzi V-1000 Hydro Convert, een machine bedoeld voor particulier gebruik. De Guzzi V-1000 is qua uitrusting en vormgeving geheel af-gestemd op de toerrijder, de super groottoerist, en vanzelfsprekend zal juist deze categorie rijders zich bijzonder aangesproken voelen• door de aanwezigheid van een automatische versnellingsbak. De automatische transmissie bestaat in feite uit een 2-versnellingsbak met vloeistofkoppeling. De „lage" overbrenging gaat tot 135 km/uur, de „hoge" overbrenging tot 170 km/uur (met windscherm). De 2-bak kent geen vrijstand. De machine staat altijd in één van de twee versnellingen. Door de koppeling in te trekken, kan de motor met de elektrische startmotor gestart worden. Loopt de motor dan kan de koppeling gewoon losgelaten worden. Er gebeurt verder niets, want pas nadat men gas geeft en de motor een bepaald toerental bereikt grijpt de vloeistofkoppeling (olie) aan en begint de machine te accelereren. In „low-gear" bereikt de machine de 100 km/uur binnen 8 seconden. Low-gear is uiteraard bedoeld voor stadsverkeer en bergachtig terrein, terwijl op de buitenweg door een tikje tegen het schakelpedaal (koppelen is niet nodig) de hoge overbrenging ingeschakeld kan worden. De V-1000 kan ook volledig zonder schakelen gereden worden door direct al high-gear in te schakelen, maar de acceleratie vanaf stilstand is dan uiteraard veel minder. Moto-Guzzi importeur Willy van Gent, die op de IFMA de unieke kans had met de Hydro Convert te rijden, toonde zich werkelijk razend enthousiast. En hoewel men hem als importeur enig chauvinisme mag toedenken, hebben wij alle redenen om aan te nemen, dat Guzzi inderdaad een nieuwe dimensie aan het motorrijden heeft toegevoegd. De Guzzi V-1000, die via een boring/ slag van 2 x 88 x 78 mm aan een cilinderinhoud van 949 cc komt is goed voor 71 pk bij 6500 tpm. De 240 kg wegende machine is qua vormgeving en uitrusting (windscherm, koffers, valbeugels, hoog stuur etc.) duidelijk op groottoerisme afgestemd. De machine „barst" van de veiligheidsdetails. Zo kan de machine bijvoorbeeld niet gestart worden als de koppeling niet ingetrokken is, of de jiffystand nog uit staat. Verder staat de machine automatisch op de rem als de jiffystand uitgeklapt wordt. De specificatie vermeldt verder nog: alarmknipperinstallatie, inschakelbare hydraulische stuurdemper, frame V-7 Sport, automatische benzinekraan via het contact, spoilers op de voorste valbeugel, indicatorlampjes voor de benzinevoorraad en slijtage van de remvoeringen.

Technisch zeer interessant (en hieruit blijkt o.a. ook dat de machine in eerste instantie ontwikkeld werd voor de Amerikaanse politie) is het remsysteem. De V-1000 heeft drie hydraulische schijfremmen. De linker schijf in het voorwiel en de achterrem zijn gekoppeld. Het voetrempedaal bedient beide remmen gelijktijdig, waarbij een remkrachtverdeler zorgt voor een verhouding van 70 procent voor en 30 procent achter. De rechtse schijf in het voorwiel wordt normaal met de hand bediend, uiteraard ook hydraulisch. De prijsverwachting voor deze Guzzi V-1000 „trendsetter" is volgens importeur Willy van Gent circa 11.000 DM. In het volgende nummer komen wij met meer nieuws en foto's op deze interessante IFMA tentoonstelling terug.

COEN VERBURG

Foto rechts onder: Politie-uitvoering van de Guzzi V-1000.

Gebruikersavatar
Maarten
Beheerder
Berichten: 9743
Lid geworden op: 01 sep 2002, 09:13
Locatie: Den Haag, Nederland
Gegeven waarderingen: 813 keren
Ontvangen waarderingen: 413 keren
Contacteer:

Ifma Toppers Van Veen OCR1000 en Kreidler Prototype (1974)

#28 Bericht door Maarten » 01 jul 2019, 08:32

Ifma Toppers: Van Veen OCR1000 en Kreidler Prototype (1974)


Bron: Moto 73, 18-10-1974
Tekst: Coen Verburg

Scan: peter G


Afbeelding


Afbeelding


Afbeelding

De supermotorfietsen op de IFMA tentoonstelling, de Honda GL-1000. de Moto Guzzi V-1000 Hydro-Convert en de Van Veen Wankel OCR-1000, wedijverden om het hardst om de gunst van het publiek. Dat de motorfietsen deze belangstelling zonder meer verdienden, zal duidelijk zijn, indien u niet op de IFMA was en deze machines thans voor het eerst in kleur ziet. Fotograaf Jan Heese, die niet zo ver uit de buurt van de Van Veen vestiging in Amsterdam woont, wist zelfs de eerste proefritten op de gevoelige plaat vast te leggen, want zoals bekend zullen de drie prototypen vanaf nu nog een bikkelharde proefperiode van circa 8 maanden moeten doorstaan, waarin alle onvolkomenheden glad gestreken zullen worden. De „Ferrari onder de motorfietsen" moet in alle opzichten perfect zijn. Vandaar dat onze fotograaf Ir. Jim Klusowski, onder wiens leiding het 6 man sterke ontwikkelings-team staat, zelf aan boord van de OCR-1000 aantrof „ergens in de omgeving van Amsterdam"

Aan de gegevens die we in het vorige nummer neerpenden, kunnen we nog twee interessante details toevoegen. In de eerste plaats wat betreft het koelsysteem van de Van Veen Comotor wankel. De twee-schijfsrotatiemotor, welke een gezamenlijke ontwikkeling is van Co-motor in Altforweiler, VV-D (een dochteronderneming van Audi/NSU en Citroën) en de Fa. Van Veen, die een aantal noodzakelijke aanpassingen voor deze oorspronkelijke automotor uitkiende, heeft een combinatie van waterkoeling en oliekoeling. Het inwendige van de rotors wordt gekoeld d.m.v. olie. Het olie-circulatiesysteem omvat een oliekoeler, die niet door de rijwind gekoeld wordt, maar omspoeld wordt door het koelwater. Dat koelwater zorgt ook voor de warmte-afvoer van de kamerwanden. Vermeldenswaard is verder nog, dat één van de drie prototypen uitgevoerd is met een speciaal type radiateur, een oorspronkelijke ontwikkeling van Philips voor haar heetgasmotor, welke door een aparte opstelling van de koellamellen bij een gegeven oppervlakte 25 procent beter koelt dan een conventionele radiateur, of - anders gezegd - men kan een kleinere radiateur monteren zonder dat de koeling in het gedrang komt. Voor voldoende koeling bij stilstand heeft de Van Veen OCR-1000 een zogenaamde zelfdenkende ventilateur achter de radiateur zitten, die automatisch ingeschakeld wordt, zodra het koelwater een bepaalde waarde overschrijdt. Het smeersysteem van de Van Veen wankel omvat een oliepomp, welke olie aan de benzine toevoegt voor smering van de kamerwanden. Evenals bij een tweetakt met een gescheiden smeersysteem wordt de opbrengst van de pomp bepaald door het motortoerental en de stand van het gashandel.
Het is een zgn. total-loss smeersysteem, d.w.z. de olie wordt verbruikt of liever gezegd verbrand. De olie wordt door de pomp geïnjecteerd vlak bij de elektrische benzinekraan (om een zo goed mogelijke menging te krijgen) en de kamerwanden worden dus gewoon gesmeerd door mengsmering. Het olieverbruik van de motor is gemiddeld 1,5 liter per 1000 km. De olievoorraad -in het carter is toereikend voor een actieradius van circa 2000 km. Nog een vermeldenswaardig detail is, dat men ter vereenvoudiging van de onderhoudswerkzaamheden alle vuldoppen van de motor en de transmissie op niveauhoogte heeft aangebracht. Geen moeilijk gedoe met peilstokjes of niveauschroefjes: vol is vol.

Foto boven: de Tomaso
Foto midden van de pagina: Zijaanzicht V-1000
Foto rechts onder: Instrumentenpaneel V-1
Foto links onder: Moto Guzzi Sahara
Foto rechts: Variomatic Hägglund


Moto Guzzi nieuws

Voordat de V-1000 Hydro Convert op de IFMA zijn wereldpremière beleefde, hield Alessandro de Tomaso in Pesaro enkele nieuwe Guzzi modellen ten doop voor de Italiaanse pers. Onze correspondent Michele Verrini tekende een aantal interessante feiten voor u op. De technische conceptie van de V-1000 deden wij in het vorige nummer al uit de doeken. De fraaie styling van de fiets blijkt verder voor zich zelf op de hierbij gaande afbeeldingen. Op welke categorie de V-1000 mikt valt niet moeilijk te. raden. De aanwezigheid van tree-planken, twee fraaie zijkoffers, een groot, geheel doorzichtig windscherm en een vorstelijke buddyseat wijzen duidelijk in de richting van een toerbuffel, een machine die honderden km's moeiteloos kan verslinden. Dat de V-1000 méér op groottoerisme dan op sportief rijden is afgestemd blijkt ook uit de instrumentenpartij. De V-1000 heeft géén toerenteller, wel een grote km-teller met dagteller. Het zwarte paneel bevat verder controlelampjes voor de clignoteurs, groot licht, parkeerlicht, contact, remvoering slijtage, bijladen, oliedruk en benzinestand. Anderzijds heeft de machine alles in zich om sportief te rijden, want met het frame van de V7 Sport hoeft men geen enkele bocht te vrezen. Het aparte remsysteem met drie hydraulische schijfremmen — functionerend volgens een systeem dat ondermeer ook op de Bol d'Or racers werd toegepast — staat borg voor enorm veel stopkracht. Alessandro De Tomaso deelde mee, dat de V-1000 begin volgend jaar in produktie zal gaan en dat er in 1975 circa 5000 exemplaren van de band zullen komen, waarvan circa de helft bestemd zal zijn voor export. Nieuw op de IFMA was verder de 500 cc eencilinder Guzzi 500 Sahara. Zoals de naam reeds aangeeft is de machine speciaal ontworpen voor gebruik in minder goed bereikbare gebieden. De 500 Sahara is voorzien van een elektrische startmotor. De Tomaso maakte van de gelegenheid gebruik om tevens de prijs van de thans in produktie zijnde Benelli 750-6 bekend te maken, althans wat de prijs in Italië betreft: 2.550.000 lires, ofwel 11.500 gul-den. U weet dus wat we ongeveer in Nederland kunnen verwachten.

Hägglunds en Rokon

In de wedstrijdsport en bij de zogenaamde „military" machines konden we reeds eerder dan bij Guzzi de aanwezigheid van een automatische versnellingsbak vaststellen. De Amerikaanse Rokon maakt gebruik van een 340 cc eencilinder Sachs tweetakt, een krachtbron die aan de linkerkant een „variomatic" heeft, zoals onze vaderlandse DAF automobielen. De Rokon is reeds diverse malen met succes in betrouwbaarheidsritten ingezet, o.a. in de Amerikaanse 6-daagse van 1973.
De door Hägglund & Soner voor het Zweedse leger ontwikkelde XM-74 is eveneens een volautomaat. De Variomatic werkt zelfs geheel volgens het DAF-principe. De legermachine is zeer functioneel geconstrueerd Onder het plaatstalen monocoque frame hangt een 347 cc Bombardier-Rotax eencilinder tweetakt van 24 DIN-pk. De carburatie wordt verzorgd door een Tillotson HR diagram carburateur, die onder alle omstandigheden blijft functioneren, zelfs als de machine plat ligt of op zijn kop staat. De secundaire aandrijving geschiedt door een cardan. Het cardanhuis doet tevens dienst als achtervork, een eenbenige achtervork wel te verstaan, want het achterwiel kan door het losdraaien van de wielmoer op zeer eenvoudige wijze naar links toe weggenomen worden.


Afbeelding

De wielen op zich zijn ook de moeite van het bekijken waard. Geen normale spaken, maar geperste profielstukken, die in de stalen velg gelast zijn. De Hägglund zal binnenkort trouwens ook in Nederland op de markt komen, althans voor de overheid, want Greenib B.V. in Sassenheim heeft sedert kort het Zweedse merk onder haar hoede en zal de XM74 onder de aandacht van de autoriteiten brengen, niet alleen als militaire motorfiets, maar ook als machine voor de politie. Gezien het transmissiesysteem lijkt de Hägglund namelijk ook uitermate geschikt voor escorte-werk en patrouille-machine binnen de steden.

Honda CB400 Four-in-one en CB500T

Het grote nieuws bij Honda werd uiteraard gevormd door de GL-1000, maar daarnaast zorgde de fabriek nog voor enkele nieuwtjes. In de eerste plaats de CB400 Four-in-one, een tot 408 cc vergrote versie van de CB350 Four, voorzien van een vier-in-één uitlaatsysteem. De cilinderinhoud van 408 cc werd bereikt door de boring van 47 mm op 51 mm te brengen, terwijl de slag van 50 mm gehandhaafd bleef. De 5-bak maakte plaats voor een 6-bak, terwijl de onderbouw van de motor wat zwaarder gedimensioneerd werd. Het vermogen wordt opgegeven voor méér dan 35 pk. Nieuw bij Honda is verder de CB-500T, een vergrote versie van de CB450. De befaamde Honda twin met zijn twee bovenliggende nokkenassen meet thans 498 cc dankzij het vergroten van de slag van 57,8 mm tot 64,8 mm. De boring van 70 mm bleef gelijk. Verder werd een „oud zeer" van de CB450 verbeterd door de lagering van de krukas te herzien. De beide buitenste rollenlagers zijn vervangen door lagers van het kogeltype, waarmee dit probleem tot het verleden moet behoren. De CB500T wordt opgegeven voor 42 pk bij 9000 tpm. Uit deze opgave blijkt duidelijk, dat men bij Honda (evenals andere fabrikanten) de pk-race heeft gestaakt en duidelijk op betrouwbaarheid en milieu-vriendelijkheid is gaan mikken, want de CB450 stond vroeger al voor een pk'tje of drie meer te boek.


Foto links boven: Hägglund
Foto midden boven: Rokon
Foto rechts boven: Honda CB-500T
Foto midden: Honda 400 4-in-1
Foto: BMW
Foto links onder: BMW
Foto midden onder: Zündapp
Foto rechts onder: Zündapp
Foto: Can-Am


Detailverbeteringen bij BMW

Bij het huis BMW beperkte men zich voor 1975 tot detailverbeteringen. De telescoop werd stijver geconstrueerd; terwijl de schijven van de hydraulische schijfremmen geperfectioneerd werden. Bij nat weer heeft dit als voordeel dat de aanspreektijd van de schijfremmen bekort wordt, terwijl anderzijds het koelende oppervlak door de vele boorgaten nog iets vergroot werd. Om het starten bij koud weer zekerder te maken werd de elektrische installatie uitgerust met een 12 V 25 Ah accu en een startmotor van 0,6 pk, 0,1 pk sterker dus dan de oude. Verder kregen de BMW modellen de allernieuwste Magura sporthandels, plus betere bedieningsknoppen voor clignoteurs, claxon, starten en dimmen.

250-360 cc crossers van Zündapp

Naast de bekende bromfiets modellen en lichte motorfietsen (de watergekoelde 50 cc KS50 met 6,25 pk en 5-versnellingsbak en de 125 cc KS125 Sport met 17 pk en 5-versnellingen) werd het grote nieuws op de Zündapp stand gevormd door de nieuwe 250 en 360 cc crossers. Na het veroveren van de 125 cc FIM-Cup toont de fabriek nu ook duidelijk interesse in de zwaardere klassen en met een man als André Malherbe zullen we hier nog wel meer van horen. De kwartliter heeft een boring/slag van 72 x 61 mm, waarmee de eencilinder tweetakt motor aan een inhoud komt van 248 cc. Bij een compressieverhouding van 10,5 : 1 wordt 34 pk opgegeven bij 7200 tpm. De Zündapp MC360 komt via een boring/slag van 82 x 68 mm aan 359 cc. Bij een compressieverhouding van 9,5 : 1 worden er bij 6700 tpm. 42 pk op de been gebracht. Beide machines hebben een meervoudige natte platenkoppeling, een klauwengeschakelde 5-versnellingsbak en elektronische ontsteking. Droog weegt de MC250 90 kg, de grotere fiets 97 kg.

Can-Am in opmars

Toen de Canadese firma Bombardier Ltd in Valcourt, Quebec, enkele jaren geleden niemand minder dan ex-wereldkampioen Jeff Smith aantrok als ontwikkelingsman voor haar motocrossmachines, deed ze daarmee een goede keus.


Afbeelding


Foto links boven: Can-Am
Foto midden boven: Dunstall Kawasaki
Foto rechts boven: Kreidler
Foto links midden: Rickman Kawasaki
Foto midden: Moroso
Foto rechts midden: Kreidler prototype
Foto links onder: Eysel Honda
Foto midden onder: Eysel Honda
Foto rechts onder: Casal

In 1973 veroverde Can-Am, het merk waaronder de machines op de markt gebracht worden, al direct de Amerikaanse 250 cc titel. De moederfabriek van Bombardier is in feite Bombardier-Rotax in het Oostenrijkse Gunskirchen. Uit Oostenrijk komen ook alle motoren vandaan. Can-Am motorfietsen zijn er in de klassen 125, 175 en 250 cc. De eencilinder tweetakt motoren zijn alle uitgevoerd met een roterend inlaatsysteem. De carburateur bevindt zich niet zoals bij een wegracer op de zijkant van het carter, maar is aangesloten op het cartergedeelte achter de cilinder, een constructie zoals wij die ook o.a. kennen van de succesvolle 125 cc Gilera Zesdaagse tweetakten. De carburateur is bij dit systeem veilig weggewerkt. De 125 en 175 MX motoren zijn goed voor respectievelijk 20 pk hij 9500 tpm en 25 pk bij 8500 tpm. De kwartliter brengt 35 pk bij 8000 tpm op de been. De lichte machines zijn uitgerust met een 6-bak, de kwartliter heeft er vijf. Interessante details van het doordachte rijwielgedeelte zijn de verstelbare achterloop, mogelijk door de speciale balhoofdconstructie, welke het mogelijk maakt de vorkhoek met telkens een 0,5° tot in totaal 50 te wijzigen. Een ander doordacht detail is, dat de as van de achtervorklagering tevens als achterste ophangpunt van de motor fungeert, waardoor de variatie in kettinglengte bij in- en uitveren minimaal is. De motor heeft geen mengsmering, maar een gescheiden smeersysteem, waardoor de olie meegevoerd wordt in de dikke, centrale bovenbuis van het frame.

De IFMA bood de individualistisch ingestelde motorman een grandioze hoeveelheid van mogelijkheden om zich uit te leven. Wie bijvoorbeeld zijn Kawasaki 900Z1 in standaard-uitvoering wat wil ombouwen kan terecht hij de Engelse specialisten, de gebroeders Rickman, of bij diens tegenhanger, Paul Dunstall. Beide firma's presenteerden op de IFMA een eigen versie van de machtige 900 Z1, die beide een streling voor het motoroog zijn. Dunstall beperkt zich hoofdzakelijk tot een uiterlijke aankleding, maar Rickman pakt de zaak drastischer aan door een compleet nieuw rijwielgedeelte te leveren met frame, telescoop, achtervork en fraaie polyester aankleding.
Honda-snelmakers zullen wellicht interesse hebben voor de uitlaat-compressors van de firma Eysel Motor Sport (6456 Langenselbold, Gelnhéuser Str. 3, W-Duitsland), welke leverbaar zijn als bouwpakket voor de CB-500 en CB-750 Four. De uitlaatgascompressor verhoogt het vermogen van de CB-500 tot circa 80 pk, terwijl de CB-750 geclaimd wordt voor 100 pk. Inwendig wordt er niets aan de motor gewijzigd. De Eysel-Turbo bouwpakket-ten omvatten alle benodigde onderdelen, inclusief een ouder type carburateur en de nieuwe uitlaat. Het pakket voor de CB-500 kost DM 2890,—, voor de CB-750 DM 2990,—. Bij inbouw op een nieuwe machine wordt dit minder, aangezien de standaard-onderdelen ingeruild kunnen worden. Men kan de zaak zelf monteren, maar ook laten ombouwen, hetgeen op DM 300,--extra komt te staan. De uitlaatcompressor werkt kort gezegd zo: de uitlaatgassen worden via een speciaal uitlaatspruitstuk tegen een schoepenrad geblazen, dat de compressor weer aandrijft. Op het compressor gedeelte is één carburateur aangesloten. Het aangezogen benzine-luchtmengsel wordt onder een overdruk van 0,8 atm via een speciaal inlaatspruitstuk in de cilinderkop gevoerd. Na het schoepenrad gepasseerd te zijn worden de uitlaatgassen normaal via een uitlaatpijp afgevoerd. De Fa. Eysel Motor Sport claimt dat de machines de Duitse TUV-keuring hebben doorstaan. Motorradhaus MOROSO (6806 Viernheim, Weinheimer Str. 63) had eveneens het een en ander voor motormannen te koop. De Fa. Moroso levert o.a. zeer speciale rijwielgedeelten voor onder meer Honda en Kawasaki. Het frame bestaat uit een lichtmetalen rug-gegraatsframe (spuitgietwerk), dat een achtervork met centraal veerelement heeft. Het frame met achtervork en lichtmetalen wielen kost DM 3500,—, terwijl het polyester plaatwerk (een unit van tank en zitje) nog eens DM 500,— vereist.

Voor wegraceliefhebbers was er bij Kreidler een 15 pk opvoerkit te zien. De watergekoelde kit wordt in Duitsland uitsluitend verkocht aan bezitters van een wegracestartbewijs. Tevens toonde Kreidler lichtmetalen spaakwielen, welke ook in een prototype van de Kreidler RS gemonteerd waren. Het voorwiel is uitgerust met een hydraulische schijfrem (260 mm 0), de achte-rem is van het conventionele type.

Uit Portugal tenslotte wat interessant nieuws van Casal. De fabriek blijkt niet alleen aan grote tweetakten te werken, maar ook aan een 500 cc tweecilinder viertakt, een parallel twin met bovenliggende nokkenas. Op de IFMA werd een 250 cc eencilinder tweetakt getoond, een vlot ogend machientje compleet met clignoteurs, toerenteller en hydraulische schijfrem, waarvan echter geen prestaties bekend zijn.

COEN VERBURG
Bijlagen
kreidler-02.jpg
kreidler-02.jpg (81.27 KiB) 2635 keer bekeken
kreidler-01.jpg
kreidler-01.jpg (74.72 KiB) 2635 keer bekeken

Plaats reactie